Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Witold Żyluk

Sędziowie: SO Andrzej Cyganek

SO Jadwiga Miklińska

Protokolant Izabela Kowalik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Pawła Wnuka

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 roku

sprawy S. S.

oskarżonego o czyny z art. 279 § 1 k.k. i inne

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku

z dnia 18 września 2013 roku w sprawie II K 276/13

1.  zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że w miejsce błędnie wskazanej sygnatury w wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia
2 grudnia 2008 roku – II K 444/08 przyjąć prawidłową - II K 443/08 oraz w miejsce przyjętego w tym wyroku błędnie wskazanego przepisu określającego działanie S. S. w warunkach powrotu do przestępstwa – art. 64 § 2 k.k., ustala prawidłowy – art. 64 § 1 k.k.;

2.  wydatkami za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 694/13

UZASADNIENIE

S. S. oskarżony został o to, że:

I.  w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) dokonał poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi, włamania do pomieszczenia piwnicznego nr 16 a następnie z wnętrza dokonał kradzieży mienia w postaci laptopa marki P. (...) wraz z zasilaczem wartości 700 zł, kompletu garnków wartości 50 zł oraz nawilżacza powietrza bdb wartości 50 zł czym spowodował straty o łącznej wartości 840 zł czym działał na szkodę A. G.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

II.  w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi, dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego przynależnego do mieszkania nr (...) a następnie z jego wnętrza kradzieży mienia w postaci robota kuchennego bdb, sokowirówki bdb, brytfanki, szybkowaru, naczynia żaroodpornego, wiertarki bdb, lutownicy oraz narzędzi podręcznych czym spowodował starty o łącznej wartości 1160 zł czym działał na szkodę E. G.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

III.  w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi usiłował dokonać włamania do pomieszczenia piwnicznego nr 24 należącego do A. K. a następnie kradzieży znajdującego się tam mienia w postaci podkaszarki żyłkowej wartości 1300 zł oraz narzędzi ogrodniczych i przetworów o nieustalonej wartości lecz zamierzonego celu jakim było wejście do piwnicy i kradzież mienia nie osiągnął z uwagi na niemożność sforsowania zabezpieczenia drzwi czym działał na szkodę A. K.

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. przy zast. art. 279 § 1 k.k.

IV.  w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) po uprzednim przecięciu kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego oznaczonego numerem 19 skąd następnie dostał kradzieży dwóch rowerów o łącznej wartości 200 zł czym działał na szkodę J. P.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

V.w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) po uprzednim wyłamaniu kłódki zabezpieczającej drzwi usiłował dokonać włamania do pomieszczenia piwnicznego nr 21 należącego do K. I. a następnie kradzieży mienia znajdującego się w piwnicy lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak przedmiotów pozostających w zainteresowaniu sprawcy czym działał na szkodę K. I.

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 18.09.2013r., sygn. akt II K 276/13 S. S. uznany został za winnego tego, że:

- będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 02 grudnia 2008 roku w sprawie II K 444/08 za przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. i 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 64 § 2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, którą odbył w dniu 16 maja 2008 roku, w okresie od 23 marca 2011 roku do 05 lipca 2011 roku, od 07 lipca 2011 roku do 07 grudnia 2011 roku, od 09 grudnia 2011 roku do 22 grudnia 2011 roku, od 09 marca 2012 roku do 11 czerwca 2012 roku:

-

w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) dokonał poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi, dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego nr 16 i kradzieży mienia w postaci laptopa marki P. (...) wraz z zasilaczem o wartości 700 zł, kompletu garnków o wartości 50 zł oraz nawilżacza powietrza o wartości 50 zł czym spowodował straty o łącznej wartości 840 zł na szkodę A. G. tj. popełnienia występku z art. 279 § 1 k.k.,

-

w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi, dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego przynależnego do mieszkania nr (...) i kradzieży mienia w postaci sokowirówki, brytfanki, szybkowaru, naczynia żaroodpornego, wiertarki, lutownicy oraz narzędzi podręcznych czym spowodował starty o łącznej wartości 960 zł na szkodę E. G. tj. popełnienia występku z art. 279 § 1 k.k.,

-

w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) poprzez zerwanie kłódki zabezpieczającej drzwi usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do pomieszczenia piwnicznego nr 24 należącego do A. K. a następnie kradzieży znajdującego się tam mienia w postaci podkaszarki żyłkowej o wartości 1300 zł oraz narzędzi ogrodniczych i przetworów o nieustalonej wartości lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niemożność sforsowania zabezpieczenia drzwi czym działał na szkodę A. K. tj. popełnienia występku z art. 13 § 1 k.k. przy zast. art. 279 § 1 k.k.,

-

w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) po uprzednim przecięciu kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego oznaczonego numerem 19 i kradzieży dwóch rowerów o łącznej wartości 200 zł czym działał na szkodę J. P. tj. popełnienia występku z art. 279 § 1 k.k.,

-

w dniu 25 stycznia 2013 r. w S. przy ul. (...) po uprzednim wyłamaniu kłódki zabezpieczającej drzwi usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do pomieszczenia piwnicznego nr 21 lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak przedmiotów pozostających w jego zainteresowaniu, czym działał na szkodę K. I. tj. o popełnienia występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1k.k.

z tym, że ustaleniem, że czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności; a

- na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych na k. 73 akt pod poz. 2;

- na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił pokrzywdzonej E. G. dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych na k. 73 akt pod poz. l;

- zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator. Wymieniony wyrok zaskarżył w całości na niekorzyść oskarżonego i zarzucając mu:

- obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 6 k.p.k., polegającą na jego niezastosowaniu i niewskazaniu zastosowanych przepisów ustawy karnej w kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu i podstawie wymiaru kary, przez pominiecie art. 64 § 1 k.k.

wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

•

uzupełnienie w punkcie 1 wyroku kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu wskazanej po opisie każdego z czynów, o art. 64 § 1 k.k.,

•

uzupełnienie w punkcie 1 wyroku podstawy prawnej orzeczonej wobec oskarżonego kary art. 64 § 1 k.k.

oraz o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w zaskarżonym wyroku, poprzez:

•

zmianę sygnatury akt sprawy zakończonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 grudnia 2008r. z IIK 444/08, na IIK 443/08,

•

zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego tym wyrokiem oskarżonemu, przez wskazanie, że czyn ten został popełniony w warunkach art. 64 § 1 k.k., zamiast art. 64 § 2 k.k..

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna.

W niniejszej sprawie skarżący nie kwestionował poczynionych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych. Podniósł jedynie zarzut obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 6 k.p.k., polegający na jego niezastosowaniu i niewskazaniu zastosowanych przepisów ustawy karnej w kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu ciągu przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i podstawie wymiaru kary, tj. z pominięciem art. 64 § 1 k.k. oraz wskazał na błędnie wpisaną w opisie czynu, sygnatury akt sprawy zakończonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 grudnia 2008r. tj. IIK 444/08, zamiast IIK 443/08, oraz błędnie wskazanie, iż S. S. wyrokiem tym działał w warunkach określonych treścią art. 64 § 2 k.k., zamiast art. 64 § 1 k.k..

Rację ma apelujący prokurator w tym zakresie, w którym podnosi, iż oskarżony, popełniając przypisany mu zaskarżonym wyrokiem ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k., działał w warunkach recydywy podstawowej. W sposób ewidentny świadczy o tym treść - zawartego w opisie czynu mu przypisanego - wyroku, jak i odbyty przezeń z tego wyroku wymiar kary pozbawienia wolności (k.70-71). Mimo tego, wobec zakresu wniesionej apelacji, nie jest możliwa konwalidacja popełnionego przez Sąd Rejonowy uchybienia, w takim zakresie, w jakim wnioskuje apelujący prokurator, a więc w zakresie li tylko uzupełnienia kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. 1 zaskarżonego wyroku o art. 64 § 1 k.k. oraz uzupełnienia o ten przepis, podstawy wymiaru kary, za ten czyn orzeczonej.

Zważyć bowiem należy na to, iż zgodnie z art. 64 § 1 k.k. recydywa specjalna podstawowa zachodzi wówczas, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślnie popełnia przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany. Przyjęcie więc tzw. recydywy specjalnej podstawowej, przewidzianej w art. 64 § 1 k.k., wymaga wykazania, że sprawca został skazany za przestępstwo umyślne, a następnie w ciągu 5 lat, po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, popełnił podobne przestępstwo umyślne do tego, za które był już wcześniej skazany. Znamion tych – poza wskazaniem na prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 grudnia 2008r. w sprawie II K 443/08 oraz odbyciem takiego wymiaru kary, o jakim mowa w tym przepisie – opis czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 wyroku nie zawiera.

A przecież zgodnie z treścią art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. nie jest możliwe skazanie oskarżonego za czyn, którego wszystkie znamiona nie zostały wymienione w części dyspozytywnej orzeczenia /wyrok SN III KK 87/12 z dnia 29.05.2012 roku/. Oznacza to, że kwalifikacja prawna nie może pomijać żadnych okoliczności zamieszczonych w opisie czynu, istotnych z punktu widzenia oceny materialnoprawnej, ale zarazem nie może wychodzić poza ich treść. Skoro więc w opisie przypisanego oskarżonemu czynu, nie ujęto wskazanych powyżej wszystkich znamion recydywy podstawowej, a prokurator nie zaskarżył wyroku w tej części na niekorzyść oskarżonego, podniósł jedynie ograniczony w tym zakresie, zarzut obrazy art. 413 § 1 pkt 6 k.p.k. konwalidacja tego uchybienia nie była możliwa, gdyż w oczywisty sposób godziłaby w zasadę reformationis in peius z art. 434 § 1k.p.k.. Z treści tego przepisu wynika, iż Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. W sytuacji natomiast, gdy środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu. Wskazać przy tym należy, iż uchybienia podniesione w środku odwoławczym pochodzącym od podmiotu kwalifikowanego, to uchybienia wskazane w jego zarzucie. Wszystkie inne, dodatkowe tezy, które dostrzeżone zostały w toku kontroli odwoławczej – a nie podlegające uwzględnieniu z urzędu- nie mogą być przedmiotem analizy sądu odwoławczego, jeżeli ich uwzględnienie godziłoby w jeden z filarów procesu karnego - zasadę reformationis in peius. Taka też sytuacja zaszła w niniejszej sprawie. Prokurator we wniesionej apelacji zaskarżył wyrok tylko w części. Nie ma tu znaczenia, że zaistniały wszystkie przesłanki konieczne do przypisania oskarżonemu recydywy podstawowej, albowiem uchybienia tego nie dostrzegł ani apelujący prokurator, ani też rozpoznający niniejszą sprawę Sąd Rejonowy, który dokonując w tym zakresie modyfikacji opisu czynu zarzuconemu oskarżonemu w akcie oskarżenia, nie zawarł wszystkich koniecznych do przypisania recydywy podstawowej jego ustawowych znamion.

Nadto wskazać w tym miejscu należy, iż warunkiem poprawienia w trybie art. 455 k.p.k. kwalifikacji prawnej w wyroku skazującym jest odwołanie się wyłącznie do ustaleń zawartych w określeniu przypisanego oskarżonemu czynu, które nie są zmieniane. Każdy bowiem przepis prawa materialnego wprowadzony do kwalifikacji prawnej, musi zgodnie z treścią art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., znajdować swoją podstawę faktyczną, w opisie czynu zawartego w części dyspozytywnej wyroku. Wszak zastosowanie kwalifikacji prawnej czynu jest odbiciem opisu zachowania oskarżonego zawartego w części dyspozytywnej wyroku.

Mając na względzie powyższe tj. brak w opisie czynu przypisanego oskarżonemu, wszystkich ustawowych znamion z art. 64 § 1 k.k. jak i też brak podniesienia przez prokuratora, w zakresie tym zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych oznacza, iż Sąd odwoławczy nie mógł wprowadzić do kwalifikacji prawnej przepisu art. 64 § 1 k.k..Tylko rozszerzenie opisu czynu o tę okoliczność, uzasadniałoby zmianę kwalifikacji, a tego nie można było uczynić, gdyż zmiana opisu czynu, dotyczyłaby już rozstrzygnięcia o winie, a więc tej części orzeczenia, które nie było na niekorzyść oskarżonego, zaskarżone.

Uwzględnić natomiast należało - i dokonać w tym zakresie odpowiedniej modyfikacji zaskarżonego wyroku - zarzut błędnego oznaczenia, zawartego w opisie czynu przypisanego oskarżonemu pkt 1 wyroku, sygnatury akt sprawy zakończonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2.12.2008r. oraz błędnego wskazania, iż S. S. wyrokiem tym, działał w warunkach określonych treścią art. art. 64 § 2 k.k.. Wszak z analizy akt sprawy, w szczególności z treści wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2.12.2008r. wydanym przeciwko S. S. wynika, iż uchybienie to było wynikiem omyłki pisarskiej, gdzie zamiast sygnatury akt sprawy II K 443/08, wpisano II K 444/08, oraz zamiast wskazania, iż wyrokiem tym w/wym. oskarżony skazany został w warunkach określonych przepisem art. 64 § 1 k.k., wskazano art. 64 § 2 k.k..

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy orzekł, jak w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 §1 k.p.k..