Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR del. Joanna Krzyżanowska

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2021 r. w Słupsku

po zamknięciu rozprawy, na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko P. M.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej w W. na rzecz pozwanego P. M. 5400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. I C 1152/21

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. w W. wniósł przeciwko P. M. pozew w postępowaniu upominawczym o zapłatę 77.132,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na uzasadnienie powód podniósł, że źródłem roszczenia jest umowa o kredyt zawarta z pozwanym 28 maja 2021 r. Pozwany nie wywiązał się z postanowień umowy wobec czego umowa została wypowiedziana, a należność stała się wymagalna. Na dochodzoną kwotę składają się: niespłacony kapitał w kwocie 73.266,63 zł, odsetki umowne w kwocie 2571,22 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 1295,09 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 12 października 2021 r. Sąd uwzględnił żądanie powoda w całości.

Pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienie się orzeczenia do dnia zapłaty. Pozwany podniósł zarzuty dotyczące nieważności przedmiotowej umowy, nieskutecznego wypowiedzenia umowy, a nadto, niezależnie od powyższego, zakwestionował roszczenie co do wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2020 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł z P. M. umowę kredytu konsolidacyjnego. Na podstawie tej umowy pozwany uzyskał kredyt w wysokości 73.523,28 zł. spłata kredytu miała nastąpić w 120 równych ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych nie później niż do 12 dnia każdego miesiąca na warunkach i zasadach określonych w umowie. W § 7 umowy Bank zastrzegł sobie prawo do wypowiedzenia umowy po upływie okresu wypowiedzenia w sytuacji nieregulowania zadłużenia, pomimo działań podjętych przez Bank. W § 7 ust. 4 strony postanowiły, że wypowiedzenie umowy poprzedzone zostanie wezwaniem do zapłaty przewidzianym w art. 75c ust. 1 Prawo Bankowe, tj. wezwaniem Kredytobiorcy do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, w przypadku niedotrzymania przez Kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez Kredytobiorcę zdolności kredytowej. W wezwaniu, Bank poinformuje Kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Jeżeli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym w terminie, jak również w sytuacji, w której złożony wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, Bank ma prawo wypowiedzieć umowę. W § 8 ust.3 umowy ustalono, że w przypadku wypowiedzenia umowy, Kredytobiorca jest zobowiązany do spłaty całości zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizjami najpóźniej do ostatniego okresu wypowiedzenia, liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia.

(dowód: umowa kredytu k.15 – 19)

Wobec opóźnienia pozwanego w spłacie kredytu, powód, pismem z dnia 5 lutego 2021 r. wezwał pozwanego do uregulowania wymagalnego zadłużenia, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 20)

W dniu 15 marca 2021 r. powód sporządził wypowiedzenie umowy kredytu i podjął próbę doręczenia pisma pozwanemu za potwierdzeniem odbioru. P. M. nie odebrał pisma pomimo dwukrotnej awizacji.

( dowód: wypowiedzenie k. 24, odpis zwróconej do nadawcy koperty k. 25)

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o dokumenty złożone do akt przez stronę powodową. Ich autentyczność nie była przez pozwanego kwestionowana.

Powód opierał wymagalność roszczenia na skutecznie dokonanym wypowiedzeniu umowy. Nie ulega wątpliwości, że pozwany nie odebrał korespondencji zawierającej wypowiedzenie umowy kredytu doręczanej za potwierdzeniem odbioru, że doręczenia dokonywał operator Poczta Polska S.A., a skutki wypowiedzenia umowy powód wiąże ze skutecznym, jego zdaniem, doręczeniem.

W świetle dołączonego do pozwu odpisu koperty zawierającej skierowane do pozwanego oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy kredytowej, nie można jednak uznać, że doszło do skutecznego wypowiedzenia pozwanemu tej umowy. Wprawdzie chwilę skutecznego złożenia oświadczenia woli składanego innej osobie określa przepis art. 61 § 1 k.c. wskazując, że następuje to z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią, to jednak zaznaczyć trzeba przy tym, że w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii (a ten jeszcze nie ustał), ograniczone zostało zastosowanie tzw. „fikcji doręczenia” dla pism dwukrotnie awizowanych.

Zgodnie bowiem z art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U. z 2021 r. poz. 737 ze zm.), nieodebranych pism podlegających doręczeniu za potwierdzeniem odbioru przez operatora pocztowego w rozumieniu przepisów Prawa pocztowego, których termin odbioru określony w zawiadomieniu o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru przypadał w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, nie można uznać za doręczone w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz przed upływem 14 dni od dnia zniesienia tych stanów. Zasady powyższej nie stosuje się do postępowań:

- w sprawach, o których mowa w art. 15f ust. 9 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych,

- postępowań podatkowych, o których mowa w dziale IIIB ustawy z 29 sierpnia1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.),

- kontrolnych w zakresie: kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz postępowań podatkowych, jeżeli kontrole lub postępowania te wiążą się z podejrzeniem popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego.

Zasada ta nie obowiązuje także w przypadku przesyłek wysyłanych do ani wysyłanych przez:

a) sądy i Trybunały,

b) prokuraturę i inne organy ścigania,

c) komornika sądowego,

d) organ administracji publicznej.

Wprowadzone w tym przepisie wyjątki od stosowania zawieszenia „fikcji doręczenia” niewątpliwie nie mają zastosowania do pism wysyłanych przez powoda.

Uwzględniając zatem, z jednej strony, że niedopuszczalne jest uznanie za doręczoną przesyłki awizowanej przez operatora pocztowego, a z drugiej, że powód nie tylko nie wykazał, ale i nie twierdził, że dokonał doręczenia w inny sposób, należało ocenić, że wypowiedzenie pozwanemu umowy kredytowej pismem z 15 marca 2021 r. nie było skuteczne.

W ustawie posłużono się bowiem sformułowaniem, które w istotny sposób ingeruje w treść wskazanego wyżej art. 61 k.c. i stosowaną dotychczas wykładnię. Ustawodawca z góry zakłada, że adresat nie będzie mógł zapoznać się z treścią oświadczenia woli złożonego w formie przesyłki za potwierdzeniem odbioru. Nieodebranie pisma z poczty w trakcie trwającej pandemii nie spowoduje (jak dotychczas), skutku doręczenia, a wręcz przeciwnie, pismo będzie uznawane jako niedoręczone. Wątpliwa jest, wobec tak stanowczego brzmienia przepisu (”nie można uznać za doręczone”), prawna możliwość udowodnienia, że adresat mógł zapoznać się z treścią przesyłki. Od woli adresata (np. pracownika lub pracodawcy), który podejmie pismo lub nie, zależeć będzie czy pismo zostanie skutecznie doręczone (tak komentarz do ustawy z dnia 1 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, W. Brzostowski 2020, wyd. 1/Gładoch).

W konsekwencji, skoro wypowiedzenie umowy nie zostało skutecznie dokonane, to nie nastąpił też skutek przewidziany w 8 ust. 3 umowy tj. postawienie całego kredytu wraz z odsetkami w stan wymagalności, co stanowi wystarczającą podstawę do oddalenia powództwa jako przedwczesnego.

Z tych przyczyn nie było potrzeby badania przez Sąd szeregu zarzutów podniesionych przez stronę pozwaną w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Pozwany wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od strony powodowej zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości, na które składa się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 5.400 zł (§ 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. t.j. 2018.265).