Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

sędzia Hanna Kaflak-Januszko

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2025 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa R. G.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I. zwiększa wysokość renty, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z 31.10.2011 r. w sprawie I C (...), płatnej przez pozwanego Towarzystwo (...) w W. na rzecz powoda R. G. do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku nieuiszczenia w terminie:

1. na zwiększone potrzeby z 1470,16 zł do:

a. 3300 zł (trzy tysiące trzysta zł) od października 2019 r. do lutego 2022 r.,

b. 4560 zł (cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt zł) od marca 2022 r.;

2. o dopłatę 1063,30 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt trzy i 30/100 zł) od października 2022r.- do renty wyrównawczej - płacone dobrowolnie jako 735,08 zł;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty od:

1. 65.874,24 zł (sześćdziesiąt pięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery i 24/100 zł) skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby za okres od października 2016 r. do września 2019r. - od 12.03.2020 r.;

2. 52.572,33 zł (pięćdziesiąt dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt dwa i 33/100 zł) skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od października 2016 r. do czerwca 2019 r. od:

- 48.193,14 zł od 12.03.2020 r.,

- 4379,19 zł od 21.11.2022r.;

3. 45.044,86 zł (czterdzieści pięć tysięcy czterdzieści cztery i 86/100 zł) skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od października 2019 r. do września 2022 r. od 21.11.2022 r. ;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 13.101,00 zł (trzynaście tysięcy sto jeden i 00/100 zł) kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

IV. nakazuje ściągnąć od pozwanego Towarzystwu (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku 9733,58 zł (dziewięć tysięcy trzysta trzydzieści trzy i 58/100 zł) nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. I C 1501/19

UZASADNIENIE

Powód R. G. 6.11.2019 r. pozwał Towarzystwu (...) w W. o /po rozszerzeniu powództwa – pismo z 10.03.2022 r. - k. 473, pismo nadesłane w październiku 2022 r. - 564 – i vide zwł. wyliczenie dochodzonego żądania, jak i podsumowanie w piśmie z 10.06.2024 r. - k. 642/ :

I. zmianę wysokości renty, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z 31.10.2011 r. w sprawie I C (...), płatnej przez pozwanego Towarzystwo (...) w W. na rzecz powoda R. G. do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku nieuiszczenia w terminie:

1. na zwiększone potrzeby z 1470,16 zł do:

a. 3300 zł (trzy tysiące trzysta zł) od października 2019 r. do lutego 2022 r.,

b. 4560 zł (cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt zł) od marca 2022 r.;

2. o dopłatę 1063,30 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt trzy i 30/100 zł) od października 2022r.- do renty wyrównawczej - płacone dobrowolnie jako 735,08 zł;

II. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty od:

1. 65.874,24 zł (sześćdziesiąt pięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery i 24/100 zł) skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby za okres od października 2016 r. do września 2019r. - od 12.03.2020 r.;

2. 52.572,33 zł (pięćdziesiąt dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt dwa i 33/100 zł) skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od października 2016 r. do czerwca 2019 r. od:

- 48.193,14 zł od 12.03.2020 r. /licząc rentę należną 2200 zł przy wypłacanej 735,82 zł/,

- 4379,19 zł od 21.11.2022r.;

3. 45.044,86 zł (czterdzieści pięć tysięcy czterdzieści cztery i 86/100 zł) skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od października 2019 r. do września 2022 r. od 21.11.2022 r.

Powód w oparciu o art. 907 § 2 kc w zw. z art. 444 § 2 kc wskazał, że pogorszyło się jego zdrowie wobec problemów urologicznych, co wiązało się także ze zwiększeniem niezbędnej opieki (jak i jej koszty), a przy tym wzrosły koszty leczenia i rehabilitacji (której uprzednio nie ujęto), zaspokajania potrzeb życiowych. Nadto wskazał, że jego dochody byłyby wyższe, gdyby mógł pracować bez ograniczeń.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, uznając, że wypłaca adekwatne świadczenie, które częściowo podwyższył. Wyjaśnił, że renta wyrównawcza naliczana jest na podstawie najniższego wynagrodzenia pomniejszonego o rentę socjalną i wypłacana była na dzień odpowiedzi na pozew z 2.03.2020 r. w wysokości 784,82 zł. Natomiast renta z tytułu zwiększonych potrzeb wypłacana była zgodnie z ww. wyrokiem. Zauważył, że powód mógłby uzyskać nowe świadczenie wspierające z zakresu zaopatrzenia społecznego, które pojawiło się w 2024 r.

Sąd ustalił, że:

Powód w wieku 13 lat w wyniku wypadku z 7.04.2016 r. doznał obrażeń ciała statuujących jego stan w postaci złamania kręgosłupa na poziomie Th 7 z wtórnym porażeniem spastycznym kończyn dolnych, złamania trzonu kości udowej prawej i lewej, urazu zmiażdżeniowego kończyny górnej prawej z jej wtórną amputacją na wysokości ramienia. Skutkiem jest niedowład spastyczny kończyn dolnych oraz pęcherz neurogenny.

Wyrokiem z 31.10.2011 r. (k. 206-207, do 239) zasądzono powodowi od pozwanego 1150 zł miesięcznie renty na zwiększone potrzeby od lutego 2008 r.

Powód dochodził renty na zwiększone potrzeby w zakresie kosztów opieki i zakupu leków, rehabilitacji oraz renty za zmniejszone widoki na przyszłość.

W zasądzonej rencie nie uwzględniono kosztów rehabilitacji, gdyż jej koszt nie był wówczas znany.

Stwierdzono wówczas, że rehabilitacja już przebyta (w tym poza NFZ) umożliwiła powodowi usamodzielnienie się, ale nadal wymaga pomocy innych przy podstawowych czynnościach życiowych – przygotowywaniu posiłków, przesiadaniu się z wózka inwalidzkiego na łóżko czy do wanny, pomoc przy myciu, przy czynnościach fizjologicznych (cewnikowaniu i zmianie pieluch), jak transporcie poza dom. Niezbędny zakres pomoc ustalono na 6 godzin dziennie.

Powództwo o rentę nie zostało uwzględnione, gdyż powód był na etapie edukacji.

Uznane za zasadne zostało przyznanie renty na pomoc i przyjęto stawkę 8 zł za godzinę, gdyś sprawowała ją matka.

W rezultacie na 1150 zł złożyło się: 6 godzin opieki dziennie po 8 zł (14 zł), co miesięcznie wyliczono na 1180 zł, od czego odjęto 153 zł zasiłku pielęgnacyjnego i 80 zł na kształcenie i rehabilitację dziecka niepełnosprawnego oraz 200 zł na leki.

Powód zwrócił się do pozwanego o zmianą wysokości renty określonej orzeczeniem przytoczonym w żądaniu pozwu przez wypłatę renty uzupełniającej wobec utraconych możliwości zarobkowych – pismem z 18.05.2017 r. (k. 34-39) z roszczeniem od 1.06. 2017 r . o 2161,62 zł. Podał, że w dacie wypadku był uczniem, a w 2015 r. zakończył edukację jako technik informatyk i średnią dochodów w tej branży kierował się określając wysokość roszczenia. Ze względu na ograniczenia zdrowotne nie mógł jednak podjąć zatrudnienia i jedyny jego dochód stanowi renta socjalna (84 % najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – wówczas otrzymywał 724,40 zł miesięcznie od maja 2017 r.).

Pozwany w odpowiedzi /k. 40-44/ ustalił rentę wyrównawczą /wobec utraconych możliwości zarobkowych/ na 735,08 zł od 1.07.2015r . /k.45-46/. Dalsza korespondencja nie spowodowała zmiany tej decyzji /k.47-56/.

Pismem z 10.05.2018 r. /k. 57-59/ powód zwrócił się do pozwanego wniósł o zmianę orzeczonej renty na zwiększone potrzeby z 1150 zł – wysokości wynikającej z ww. orzeczenia sądu – na 3300 zł. Wskazał, że w wyroku nie uwzględniono kosztów rehabilitacji, a przy tym powołał się na wielkość stale ponoszonych kosztów leczenia z dojazdami na nie, jak i – na inne wydatki związanego z jego potrzebami. Pozwany odmówił /k. 60-61, 70 – także 18.12.2018 r., 72-73 – 16.01.2019 r./.

Po piśmie powoda z 4.06.2018 r. /k. 62-63/ pozwany uwzględnił roszczenie /k. 66-67 i k. 77-78 i na tym poprzestał także w piśmie z 20.03.2019 r./ o podwyższenie renty uzupełniającej /wobec utraconych możliwości zarobkowych/ do 784,82 zł /z 735,08 zł/ od 1.01.2018 r. Powód powołał się na podwyższenie renty ZUS.

bezsporne

Powód cały czas poddaje się rehabilitacji w z NFZ i prywatnie. Wiąże się to z kosztami na dojazdy, noclegi. Podobnie wizyty lekarskie wymagają dojazdów, gdyż powód zamieszkuje poza siedzibą placówek medycznych. Dlatego poza pomocą w domu, powód potrzebował opieki innych celem zapewnienia dojazdu nie tylko do pracy, ale i leczenie oraz rehabilitację.

Rehabilitacja powoda prowadzona jest celem poprawy funkcjonowania powoda (by miał samodzielność i poprawił jakość życia) poprzez specjalistyczne techniki stymulujące układ nerwowy i aktywowanie osłabionych mięśni, szczególnie kończyn dolnych i tułowia (vide zaświadczenie – k. 79, przebieg – k. 81-97). We wrześniu 2017 r. w B. uiścił na ten cel 5520 zł (k. 101), za turnus w marcu 2018 r. – 8330 zł (k. 102).

Za rehabilitacje w innym miejscu – w K. - przykładowo uiścił : w marcu 2015 r. zapłacił 2300 zł i 2805 zł , w lipcu 2015 r. 11 100 zł, w listopadzie 2015 r. 3100 zł, w grudniu 2018 r. 1400 zł, w marcu 2016 r. 4100 zł, w listopadzie 2016 r. 9800 zł . Podobne co do kwot i okresów wydatki ponosił od 2013 r. (k. 104-122).

Miesięczny koszt rehabilitacji można szacować na 2000-2400 zł z opcją dodatkowych zabiegów.

Na turnusy rehabilitacji powód wyjeżdża dwa razy w roku na 2-3 tygodnie, bo więcej nie jest w stanie opłacić. Gdy ma przerwę ponad pół roku, dolegliwości doskwierają mu bardziej, a po powrocie ma lepszą stabilność. Powód korzysta z rehabilitacji NFZ, jak i sam ćwiczy.

dowód: rachunki ww. i dalsze – k. 286, 289, 291, 293, 295, 370-371, 456, 484, 612, 636-638, opinia biegłego z zakresu rehabilitacji – k. 388-398, zeznania powoda – k. 301, zeznania I. G. – k. 631v-632

Powód potrzebuje pomocy innych nie tylko, by mogli go zawieźć (do pracy, gdy dojeżdżał, na leczenie). Wobec ograniczenia do jednej ręki sam nie jest w stanie wykonywać wielu podstawowych czynności. Jest też przez to bardziej ograniczony w samodzielnym poruszaniu się (wózek trzeba bowiem złożyć przy wsiadaniu do środka transportu, są bariery architektoniczne).

W pracy potrzebował, by osoba sprawująca nad nim opiekę przyjechała, gdy miał potrzeby fizjologiczne. Z czasem (w związku z rozwiązaniami z czasu C.) mógł pracować zdalnie, bo inaczej miałby problem z dostaniem się do biura na piętrze.

Powód może przebywać w domu sam do kilku godzin, jeżeli nic się nie wydarzy.

Po wyprowadzeniu się od rodziców, opieką przejęła żona i jej rodzice i zawsze ktoś nich jest domu, gdyby powód potrzebował pomocy, zwłaszcza że potrzebuje koordynacji przy przemieszczaniu się z wózka, jak i przez to, że nigdy nie wiadomo, kiedy może potrzebować pomocy.

Średnio można szacować konieczność pomocy 6,5 h dziennie (faktycznie jednak bliscy monitorują go przez całą dobę). Powód wymaga ponad powyżej wzmiankowanej już opieki - opieki w zakresie codziennych czynności, jak i prowadzenia jego spraw, zajmowania się domem (ze swej strony nie może bowiem w tym współuczestniczyć).

dowód: opinia biegłego z zakresu pielęgniarstwa – k. 418-431, zeznania powoda – k. 301, zeznania I. G. – k. 631v-632

Matka powoda z racji opieki nad nim otrzymywała od 4.06.2013 r. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia/pracy zarobkowej, które od 1.01.2017 r. wynosiło 1406 zł miesięcznie. Decyzja o przyznaniu świadczenia została uchylona decyzją z 16.01.2020 r. od lutego 2020 r. wobec rezygnacji z tego świadczenia, gdyż powód w lutym 2020r. zamierzał zawrzeć związek małżeński, co wiązało się z zamieszkaniem powoda w innym miejscu.

dowód: zaświadczenie – k. 202-203, decyzja – k. 575

Powyższe świadczenie wzrastało.

fakt powszechnie znany /vide też oświadczenie – k. 579/

Potem nikt już nie otrzymywał świadczenia jw.

fakt przyznany

Żona powoda pracuje i dlatego nie pobiera ww. świadczenia.

zeznania I. G. – k. 631v-632

Powód dobierał miejsca rehabilitacji, jak i pozyskiwał niezbędne sprzęty wspomagające, by zapewnić jak najlepsze oddziaływanie na jego stan.

dowód: zeznania powoda – k. 301

W miejscu zamieszkania powoda stawka za godzinę usług opiekuńczych została ustalona w opiece społecznej od 13 zł w 2016 r. do 31 zł w 2022 r.

dowód: informacja – k. 450, 479

U powoda zaczęło powracać zakażenie układu moczowego, co wywołało także konieczność jego hospitalizacji (w okresie 29.01-10.02.2017 r.). Leczenie jest kontynuowane ambulatoryjnie. Wiąże to to z koniecznością zażywania stale leków i kontrolą. M.in. ze względu na cewnikowanie w gestii powoda pozostaje zakup środka aseptycznego ok. 26 zł miesięcznie, żelu 71 zł, leków ok. 39 zł, a gdy wdrażane jest leczenie antybiotykowe to z probiotykiem koszt kuracji może wynieść 150 zł.

dowód: dokumentacja medyczna – k. 80, opinia biegłego z zakresu urologii – k., 349-353

Powód ponosił wydatki na leki, maści, środki opatrunkowe, pieluchomajtki, jak np. ok. 40- 130 zł w miesiącu. Ma przepisane stałe leki.

dowód: – faktury - k. 122, 126-127, 288, 290, 292, 294, 373, 384,482, 483 zaświadczenie – k. 240

Powód ponosił koszty dojazdów (np. ok. 20 zł, 100 zł w jedną stronę), w tym także dla opiekuna, wyżywienia na wyjeździe.

dowód: bilety na środki komunikacji – k. 128-130, 132 faktury zakupu paliwa – k. 131, 134-136, 375, 376, 613, faktury zakupu żywności – k. 137-144, zeznania powoda – k. 301, zeznania G. G. – k. 299-300

Powód ponosi wydatki na zaopatrzenie medyczne, jak np. 2 ortezy na goleń i udo 3000 zł w 2016 r. (k. 98), wózek inwalidzki ok. 7000 zł w grudniu 2017 r. (k. 99) i akcesoria z tym związane jak 2 akumulatory 880 zł w maju 2015 r. (k. 103), poduszkę specjalistyczną 1440 zł w grudniu 2017 r. (k. 100) i 1485 zł w maju 2013 r. (k. 123), jak i w listopadzie 2014 r. 1250 zł (k. 124), podłokietnik w lipcu 2015 r. 310,62 zł.

dowód: dokumenty sprzedaży jw. i dalsze – k. 280 – 285, 287, 372, 374, 383, 385, 480-481, opinia biegłego z zakresu rehabilitacji – k. 388-398

Pozwany 26.08.2020 r. przyznał powodowi 20 514 zł na zakup niezbędnych sprzętów jak : 2 wózki inwalidzkie , łóżko bariatryczne, elektrostymulator, poduszkę pneumatyczną.

bezsporne (pismo - k. 591-592)

W 2012 r. powód zdał maturę w liceum o profilu - zarządzenie informacją, a w 2015 r. ukończył zaoczną policealną szkołę informatyki w S. i zdał egzamin potwierdzający kwalifikacje w zawodzie – montaż i eksploatacja komputerów osobistych oraz urządzeń peryferyjnych, czyli wyodrębnionej w zawodzie technik informatyk, jak i jako technik teleinformatyk w zakresie projektowania lokalnych sieci komputerowych i administrowania sieciami.

dowód: świadectwa – k. 146, 148-153

Według danych GUS z października 2014 r. wynagrodzenie specjalistów z powyższego z zakresu wynosiło na początku pracy od ok. 4500/5500 zł brutto.

dowód: wydruk danych – k. 154-156

15.06.2019 r. powód zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony od 17.06.2019 r. jako grafik komputerowy na pełny etat z wynagrodzeniem minimalnym 2250 zł. We wrześniu 2019 r. uzyskał z tego tytułu 1592,78 zł na konto. Od 1.01.2020 r. wynagrodzenie wynosiło 2600 zł brutto, od 1.01.2021 r. – 2800 zł brutto, od 1.01.2022 r. – 3010 zł brutto.

dowód: umowa – k. 145, 279, przelew – k. 147, 529-534, aneks do umowy – k. 278, 452-455

Powód otrzymuje rentę socjalną w wysokości 84 % najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Od 1.03.2013 r. było to 610,33 zł do wypłaty, która jest systematycznie podwyższana i od 1.03.2015 r. było do wypłaty 643,02 zł, od 1.03.2016 r. – 644,63 zł, od 1.03.2017 r. – 724,40 zł, od 1.03.2018 r. – 745,18 zł, od 1.03.2009 r. – 935 zł.

Orzecznik ZUS uznał powoda za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji /vide orzeczenie z 13.11.2019 r. od 7.04.2006 r. k. 276-277/.

Od 1.10.2019 r. przyznano powodowi świadczenie uzupełniające 500 zł do pułapu 1600 zł.

Renta stale wzrasta i od lutego 2020 r. wypłacano 1443 zł renty socjalnej netto po 1638,30 zł w styczniu 2022r.

dowód: dokumenty z ZUS – k. 157-178, 276-277, 451, 515- 519, PIT-y za 2012– 2016 - k. 179 -201,204-205, PIT-y za 2019 –2021 - k. 520-528

Powód otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny (np. w listopadzie 2020 r. było to 215,84 zł).

bezsporne

Hipotetyczny dochód powoda jako informatyka z ww. wykształceniem można prognozować na 4876,16 zł, co po odjęciu 2174,56 zł wynagrodzenia i 1638,30 zł renty socjalnej, wskazuje na nieuzyskiwanie przez powoda 1063,30 zł (wg stanu na 28.02.2022 r.).

dowód: opinia biegłego – k. 540-547

Sąd uwzględnił powództwo w całości -

na podstawie art. 907 § 2 kc w zw. z art. 444 § 2 kc , stwierdzając na podstawie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że żądanie podwyższenia świadczenia nie było wygórowane. Generalnie sąd podzielił argumentację powoda , choć nie podziela jej w całości co do stanowiska, że świadczenia publicznoprawne nie powinny być uwzględniane w określeniu świadczeń od pozwanego. Z innych jednak przyczyn nie obniżył z tego względu dochodzonych należności. Co do wskazanego na koniec świadczenia wspierającego – uznał, że na tę chwilę powód go nie otrzymuje, a gdyby pozwany uważał, że powód może je uzyskać, ale nie podejmuje działań w tym kierunku – do rozważanie pozostanie powództwo pozwanego z art. 907 § 2 kc.

Materiał dowodowy tworzył spójną całość. Kluczowe były dowody z opinii biegłych (nie były one kwestionowane przez strony, zwł. by doszło do podważenia ich wywodu i wniosków), dokumenty nie były kwestionowane (choć w pewnym zakresie mogły służyć tylko częściowym ustaleniom, bo np. można zakładać, że powód musiał dojechać poza miejsca zamieszkania, a więc był to wydatek niezależnie od możliwości pełnego potwierdzenia, że dany paragon za zakup paliwa całości dotyczył paliwa na dany przejazd i dlatego sąd je przytoczył zakresowo, by wskazać pułap kwoty, jaką należy rozważać), a wobec tego także sąd nie miał wątpliwości co do wiarygodności zeznań, choć wobec momentu wniesienia pozwu należało mieć na uwadze okres czasu, którego dotyczyły zeznania świadków. Wobec specyfiki roszczenia na uwadze należało mieć doświadczenie życiowe przy ocenie dowodów, jak i art. 322 kpc (czyli jak już zostało wspomniane – należy mieć na uwadze, np. że pobyt poza domem generuje dodatkowe wydatki na wyżywienie, nawet jeśli wydatki te w pewnym zakresie stanowią stały składnik wydatków codziennych), a ze względu na zmienność sytuacji - także art. 321 kpc , gdyż niezależnie od okoliczności, którymi uprzednio kierował się sąd – potrzeby powoda ulegały zmianie, a jednocześnie powołał się na dowody uzasadniające zasądzenie świadczenia zgodnie z jego żądaniem (np. wydatki na rehabilitację wypełniały zakres, w jakim wypłacane było świadczenie pielęgnacyjne).

Dodatkowo można zauważyć, że opinia biegłego z zakresu księgowości przedstawiła metodykę określenia wynagrodzenia powoda, które mógłby osiągać, gdyby nie jego ograniczenie stanem fizycznym, w sposób w ocenie sądu przekonujący, więc sąd ograniczy się do wskazania tego bez przytaczania wywodu biegłego z opinii.

Wobec powyższego wyliczenia powoda dochodzonego świadczenia z uwzględnieniem terminów wymagalności, które nie były kwestionowane, a wpisywały się w założenie 30-dniowego terminu do zapłaty1(art. 481 § 1 i 2 kc) zostały przez sąd zaakceptowane jako podsumowanie znajdujące oparcie w zebranym materiale dowodowym (w tym w znacznej mierze nie kwestionowane także przez pozwanego – vide pismo z 1.03.2022 r. – k. 593, który wniósł zarzuty co do kosztu opieki), w tym że na składniki renty składają się : koszty opieki, koszty rehabilitacji, koszty zakupu leków i materiałów medycznych, koszty dojazdów, serwisowanie sprzętu oraz uzupełnienie z racji utraconych możliwości zarobowych. Sąd nie rozpisuje dokładnie poszczególnych kwot, gdyż w stanie faktycznym zostały przedstawione ustalenia uzasadniające roszczenie w pułapie dochodzonym, który w poszczególnych okresach było zbyt zmienne by można było to przedstawić w formie uśrednienia. Stąd nadmienić można, że co do 3300 zł, a potem 4560 zł w zakresie zwiększonych potrzeb (vide pozew i pismo z 10.03.2022 r.) do uzupełnienia do już wypłacanych:

- akceptować należy rozmiar opieki wskazanej przez powoda : biegły z zakresu pielęgniarstwa też wyliczył niemal dniówkę pracy, zastrzegając szacunkowość jego metody, stawka godzinowa 14 zł stanowi uśrednienie, w tym także co do intensywności poszczególnych godzin opieki, nie jest wygórowana za zakres obowiązków, gdyż powód sam nie może nic wnieść do prowadzenia gospodarstwa domowego, a nadto wymaga dodatkowych czynności wobec niego, a zatem w zasadzie powinien mieć stałego asystenta, co także obecnie jest promowaną formą opieki, jeśli są na to środki na danym terenie - a wobec tego wynagrodzenie dla osoby na poziomie wskazywanym przez powoda – niecałych 3000 zł w nawiązaniu do wynagrodzenia minimalnego - sąd uważa za zasadne; stąd i świadczenie pielęgnacyjne - jakie w pewnym okresie objętym pozwem otrzymywała matka powoda do lutego 2022 r. nie pokrywało należności uznanej za adekwatną (a przy tym powód miał także inne wydatki, które dochodził przez uśrednienie i zwł. koszty przejazdów nie budziły wątpliwości, zwł. gdy powód dojeżdżał do pracy, a potem powód już nie dochodził tej należności po podwyższeniu roszczenia pozwu łączenie z kosztami za leki w tej samej kwocie), więc nie sąd nie zastosował pomniejszenia w zakresie kwoty 3300 zł dochodzonej do lutego 2022 r. o uzyskiwane świadczenie pielęgnacyjne, a potem koszt opieki w całości został uwzględniony jako 2730 zł z przyczyn już wskazanych, mimo że powód obliczył je jako po 14 zł za 10 godzin dziennie, co dodatkowo obrazuje zbieżność poglądu sądu z realiami, na które powołał się powód),

- koszty rehabilitacji jako już wykazane powinny były powiększyć rentę i wyliczona przez powoda kwota 1600 zł miesięcznie znajdowała oparcie (czyli ok. 10 000 zł na pół roku wobec kosztów turnusów i wydatków z nimi związanych, jak i w ogóle wymaganej dla powoda rehabilitacji ponad NFZ, którą by podejmował, gdyby nie ograniczenia finansowe); opcja by pozwany zwracał te koszty na podstawie faktur nie została przez strony wypracowana, więc sąd nie uznał zasadności zarzutu pozwanego w tym zakresie;

- 30 zł za s erwisowanie używanych sprzętów wydaje się kwotą oczywistą, niezbędną,

- 200 zł koszty zakupu leków i materiałów medycznych , przejazdów do placówek medycznych i pracy,

- mając na uwadze nieznaczny zakres świadczeń innych jak zasiłek pielęgnacyjny dla powoda – sąd nie ujął w szacowanej należności uznając, że przy jej uśrednianiu nie miał istotnego wpływu (może go pochłonąć konieczność skorzystania z dodatkowej pomocy kogoś do dowiezienia powoda, o czym też wspominała jego żona). Podkreślić należy też, że powód ma różne stałe wydatki, które ww. 200 zł mogą się nie mieścić (np. stałe leczenie i zaopatrzenie urologiczne, nagłe wydatki na antybiotyki). Dlatego też sąd nie odjął świadczenia 500 +, zwłaszcza że ma ono swoją szczególną rolę, która w ocenie sądu wychodzi poza zakres niezbędnych potrzeb, które powinny być rekompensowane powodowi.

Odnośnie renty wyrównawczej powód w piśmie nadesłanym 10.10.2022 r. powód przedstawił obliczenie na podstawie opinii biegłego (vide ustalenie w stanie faktycznym co do wyliczenia hipotetycznego wynagrodzenia i niedopłaty w oparciu o opinię biegłego). Renta wyrównawcza była dochodzona od października, czyli adekwatnie do daty wskazanego pisma, w której zgłoszono ją w tej wysokości.

Zasądzone roszczenia skapitalizowane stanowiły zsumowanie omówionych należności zgodnie z okresami, w których je zgłoszone w roszczeniu. Zauważyć należy, że pojawiła się omyłka w stanowisku powoda co do sposobu zapisu, gdyż 48.193,14 zł wskazał jako dotyczącą okresu od września 2016 r., a potem w kolejnych pismach sam nawiązywał, że chodzi o naliczenie od października 2016 r. (vide uzasadnienie pozwu pkt. II). Jednocześnie po analizie sąd przygotowując wyrok nie potwierdził zasadności zarzutu pozwanego co do prawidłowości części wyliczenia powoda (choć sporządzając uzasadnienie zaczął rozważać, czy tak jak powód omieszkał zauważyć, że biegły przyjął okres rozliczeniowy od października do października, a nie od stycznia do stycznia, co pozostanie więc ewentualnej korekcie w trybie, który strony uznają za właściwy), a więc należy uznać, że całość jego obliczenia mogła stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Podsumowując należy raz jeszcze zauważyć na widoczne trudności związane z szacowaniem świadczeń jak sporne, wywołało omówione powyżej założenia przejęte przez sąd do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ kpc w zw. w zw. z § 2 pkt. 6 i § 19 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych z uwzględnieniem art. 113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż wynagrodzenie biegłych i opłata od rozszerzenia pozwu (o 1063,30 zł renty, 4379,19 zł i 45.044,86 zł skapitalizowanej renty, gdyż co do podwyższenia z 3300 zł do 4560 zł sąd uznał, że pierwsza kwota dotyczyła okres rocznego, który jest przyjmowany do obliczenia opłaty i za zwiększenie w tej sytuacji opłata nie została doliczona) - tymczasowo były pokryte przez Skarb Państwa.

Koszty powoda to : 7684 zł opłaty sądowej, 5400 zł opłaty sądowej, 17 zł opłaty skarbowej.

1 art. 817 § 2 kc, art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych