Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Hanna Kaflak-Januszko
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Anna Karwacka

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2024 r. w Słupsku

sprawy z powództwa U. w W.

przeciwko R. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. W. na rzecz powoda U. w W. 81.561,70 zł (osiemdziesiąt jeden tysięcy pięćset sześćdziesiąt jeden złotych 70/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od:

1.  75.250,00 zł od 08.03.2018 r. do dnia zapłaty;

2.  6.311,70 zł od 20.06.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 9.496,00 zł (dziewięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt sześć złotych 00/100) kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. I C 686/21

UZASADNIENIE

Powód U. pozwał R. o 81 561,70 zł z odsetkami ustawowymi od :

1/ 75 250 zł od 8.03.2018 r. do dnia zapłaty,

2/ 6 311,70 zł od 20.06.2019 r. do dnia zapłaty,

które wypłacił członkom rodziny pieszej potrąconej śmiertelnie przez pozwanego, kierującego samochodem bez ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, twierdząc, że do zdarzenia doszło z winy pieszej.

Sąd ustalił, że:

2.02.2017 r. pozwany potrącił śmiertelnie pieszą E. L., kierując pojazdem w ruchu miejskim - mimo braku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.

29.09.2017 r. umorzono postępowanie karne wobec braku danych dostatecznie uzasadniających przestępstwo.

Córki zmarłej – M. K., J. Ś. i A. J. zgłosiły do pozwanego roszczenia o zadośćuczynienie oraz koszty pogrzebu i wypłacił na ich rzecz dochodzone należności, jak i koszty ubezpieczyciela zajmującego się likwidacją szkody.

Powód wezwał pozwanego do zwrotu należności pismami z 29.01.2018 r. i 13.05.2019 r. w terminie wynikającym z określenia żądania odsetkowego w pozwie.

Inni krewni dochodzili wobec powoda swoich należności przed 2 innymi sądami, a pozwany przystąpił do tych spraw jako interwenient uboczny.

W sprawie I C (...) Sądu R.w G., gdzie powód był pozwanym, z pozwany interwenientem ubocznym - przeprowadzono dowód z opinii biegłego, który doprowadził do prawomocnego rozstrzygnięcia, gdyż sądy obu instancji oparły się na opinii biegłych potwierdzających odpowiedzialność pozwanego i negujących, by piesza naruszyła reguły ostrożności. Sądy te nie uwzględniły założeń innej opinii, bazującej na twierdzeniu, że piesza nie przechodziła na przejściu dla pieszych, uznając, że nie zostało to udowodnione, jak i nie wydaje się logiczne, skoro przy przejściu były barierki.

fakty przyznane (w tym także wobec niekwestionowania załączonych w sprawie dokumentów)

Sąd uwzględnił powództwo –

wobec ustalenia, że pozwany odpowiada za śmierć pieszej, której powód wypłacił zadośćuczynienie. Przy tym wysokość poniesionych kosztów nie była kwestionowana (jak i nie budziła wątpliwości, zwłaszcza że były to kwoty niskie w porównaniu do zasądzanych, gdy poszkodowani decydują się na drogę sądową).

Odpowiedzialność pozwanego wynika z art. 436 § 1 w zw. z art. 435 kc z uwzględnieniem art. 446 § 4 kc. Nie zostały przy tym potwierdzone żadne okoliczności zwalniające z odpowiedzialności. Nie było też podstaw do miarkowania dochodzonych świadczeń, zwłaszcza że sam powód wypłacił je pomniejszone - powołując się na przyczynienie się pieszej (co bywa zwykłą linią obrony, a nie przekonaniem o zasadności stanowiska), co nie zostało potwierdzone w prawomocnie zakończonej sprawie dotyczącej tego samego zdarzenia. Wnioski pozwanego ponowione na rozprawie nie podlegały więc uwzględnieniu, jak i w ocenie sądu – były przejawem dążenia do przewlekłości, gdyż : mimo wcześniejszych wezwań do aktualizowania stanowiska wobec prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy – pozwany nie reagował, a przy tym złożenie zeznań przez pozwanego nie stanowiłoby nowych okoliczności do zakresu tych, które już zostały wzięte pod uwagę przy badaniu sprawy prawomocnie rozstrzygniętej, gdzie powód był stroną.

Co do skutków prawomocnego rozstrzygnięcia innej sprawy, to należy mieć na uwadze, że co do zasady toczyła się ona z udziałem stron niniejszej sprawy, a więc doszło do specyficznego kazusu prawomocnego rozstrzygnięcia między nimi w zakresie zasady powództwa (art. 365 § 1 w zw. z art. 366 kpc, jak i vide art. 81 i 82 kpc). Dlatego sąd nie widział potrzeby włączania opinii z innej sprawy do niniejszej jako osobnego dowodu z opinii biegłego, jak i miał na uwadze, że fakt zapadnięcia prawomocnego rozstrzygnięcia na kanwie tej opinii – nie był podważony w żaden sposób (jeżeli byłaby inna okoliczność, to wpierw należy ją wyartykułować, by ocenić, czy jest sporna i czy należy prowadzić postępowanie dowodowe, a wobec opisanej sytuacji procesowej – należałoby także mieć na uwadze wykazanie, że nie było możliwości wcześniej powołać się na nowy fakt, a przy tym że byłby on istotny wobec już rozpoznanych kwestii).

Legitymacja powoda nie budziła wątpliwości: art. 110 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji z uwzględnieniem art. 481 § 1 i 2 kc co do odsetek. Zauważyć można, że wydanie wyroku nie wyklucza dalszej mediacji stron.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ kpc w zw. § 2 pkt. 6 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych.