Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR del. Joanna Krzyżanowska
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Bugiel

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku (...) S.A. Centrum Restrukturyzacji i Windykacji w W.

przeciwko D. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda (...) Banku (...) S.A. Centrum Restrukturyzacji i Windykacji w W. kwotę 79.624,97 zł (słownie: siedemdziesiąt dziewięć tysięcy sześćset dwadzieścia cztery złote 97/100) wraz z odsetkami umownymi od kwoty 77.285,72 zł od dnia 15 października 2015 r. do dnia zapłaty należności głównej według zmiennej stopy procentowej stanowiącej każdorazowo czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, lecz od dnia 1 stycznia 2016 r. nie więcej niż dwukrotność sumy stopy referencyjnej NBP i 3,5 punktów procentowych z ograniczeniem do wysokości zabezpieczenia wierzytelności głównej przez wpis hipoteki umownej zwykłej w kwocie 97.013,12 zł oraz wpis hipoteki kaucyjnej w kwocie 22.313,02 zł z ograniczeniem odpowiedzialności D. M. do nieruchomości zabezpieczonej hipoteką, dla której urządzona została księga wieczysta nr (...);

2.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda (...) Banku (...) S.A. Centrum Restrukturyzacji i Windykacji w W. kwotę 3.882 zł (słownie: trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 406/15

UZASADNIENIE

Powódka – (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej – D. M. kwoty 79.624,97 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Na uzasadnienie wskazała, że w dniu 10.05.2007 r. udzielił K. M. i E. M. pożyczki hipotecznej. Tytułem zabezpieczenia wierzytelności banku w zakresie udzielonego kredytu ustanowiono hipotekę umowną zwykłą w kwocie 97.013,12 zł oraz hipotekę kaucyjną do kwoty 22.313,02 zł na nieruchomości położonej w S. przy ulicy (...), opisanej w KW nr (...), stanowiącej własność D. M.. Wobec niespłacenia zadłużenia w terminie określonym w pierwotnej umowie pozwana D. M. jako właściciel nieruchomości stała się dłużnikiem rzeczowym powoda zobowiązanym do zapłaty. Wobec niedotrzymania przez dłużników osobistych K. i E. M. warunków ww umowy w dniu 1 września 2015 r. zostało skierowane do pozwanej wezwanie do zapłaty. Dłużnik rzeczowy nie dokonał jednakże żadnych wpłat na poczet długu. Zobowiązanie z tytułu niespłaconej pożyczki zostało stwierdzone dokumentem w postaci wyciągu z ksiąg banku z dnia 15 października 2015 r. Zobowiązanie dłużnika rzeczowego z tytułu pożyczki hipotecznej zabezpieczonej hipotekami na nieruchomości pozwanej na dzień 15 października 2015 r. wynosiło 79.624,97 zł na którą to kwotę składają się: należność główna w wysokości 77.285,72 zł oraz odsetki za okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 14 października 2015 r. w kwocie 2.339,25 zł.

Pozwana – D. M. wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podniosła przy tym, że wpłacała na poczet kredytu takie kwoty na jakie było ją stać, toteż bank powinien wystąpić o zapłatę do głównych kredytobiorców – K. M. i J. M.. Jednocześnie pozwana wskazała, że główni kredytobiorcy otrzymali nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 24 listopada 2015 r. Podniosła także że posiadają oni majątek w postaci nieruchomości w Ł. w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku A. Ś.. Wartość rynkowa tej nieruchomości zgodnie z protokołem opisu i oszacowania wynosi 624.000 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 10 maja 2007 r. (...) S.A. udzielił K. M. i J. M. pożyczki hipotecznej. Tytułem zabezpieczenia wierzytelności banku w zakresie udzielonego kredytu ustanowiono hipotekę umowną zwykłą w kwocie 97.013,12 zł oraz hipotekę kaucyjną do kwoty 22.313,02 zł na nieruchomości położonej w S. przy ulicy (...), opisanej w KW nr (...), stanowiącej własność D. M..

(bezsporne, nadto treść KW nr (...))

Zadłużenie z ww umowy nie zostało spłacone w terminie.

(bezsporne)

D. M. – aktualna właścicielka nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie rzeczowe – stała się w związku z tym dłużnikiem rzeczowym na kwotę 79.624,97 zł na która to kwotę składają się: należność główna w wysokości 77.285,72 zł oraz odsetki za okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 14 października 2015 r. w kwocie 2.339,25 zł z ograniczeniem odpowiedzialności do nieruchomości na której ustanowiono hipotekę.

(bezsporne, nadto: wyciąg z ksiąg banku – k. 6)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą żądania powoda była zawarta przez (...) S. A. umowa pożyczki zabezpieczona hipoteką. Wszystkie okoliczności podane przez powoda były bezsporne. Pozwana nie kwestionowała ani zawartych umów, ani faktu niespłacenia pożyczki ani wysokości zadłużenia. Uważała jedynie, że powodowy Bank powinien najpierw domagać się zapłaty od pożyczkobiorców, a dopiero potem korzystać z zabezpieczenia rzeczowego.

Zgodnie z ustawową definicją hipoteki wyrażoną w art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością. Jak wynika z przedstawionej definicji – istotą i jedynym celem ustanowienia hipoteki jest możliwość zaspokojenia się z niej wierzyciela jeżeli wierzytelność nie została zaspokojona. Nie ulega wątpliwości, że wierzytelność (...) S.A. istnieje, jest wymagalna, jej wysokość jest niekwestionowana, a pozwana D. M. jest właścicielką nieruchomości obciążonej hipoteką.

Nie mógł się ostać jedyny podniesiony przez pozwaną zarzut, z którego wynikało, że wierzyciel powinien w pierwszej kolejności dochodzić roszczenia od pożyczkobiorców. Zasada ta nie wynika z żadnego przepisu prawa, a wierzyciel ma prawo wyboru z którego ze sposobów zaspokojenia skorzysta jeżeli roszczenie stanie się wymagalne. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., V CK (...), z którego wynika, że między dłużnikiem hipotecznym (rzeczowym) niebędącym dłużnikiem osobistym a dłużnikiem osobistym nawiązuje się stosunek solidarności nieprawidłowej ( in solidum) ze skutkami przewidzianymi w art. 366 § 1 k.c. Przywołany przepis reguluje skutki solidarności biernej (dłużników) stanowiąc, że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 366 § 1 i 2 kc w zw. z art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, należało orzec jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty złożyła się opłata stosunkowa od pozwu – 3.865 zł oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł.

Na oryginale właściwy podpis.