Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 322/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Słupsku z 2020-09-02

Sygn. I C 322/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

sędzia (del.) Hanna Kaflak-Januszko

Protokolant:

st. sekretarz sądowy Karina Hofman

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2020 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa T. P.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda T. P. 123.350,00 zł (sto dwadzieścia trzy tysiące trzysta pięćdziesiąt złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi od 22.08.2015 r. do 31.12.2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 11.585,00 zł (jedenaście tysięcy pięćset osiemdziesiąt pięć złotych 00/100) kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Słupsku 1.056,58 zł (tysiąc pięćdziesiąt sześć złotych 58/100) nieuiszczonych kosztów sądowych.

I C 322/18

UZASADNIENIE

Powód T. P. pozwał o zapłatę 123 350,00 zł z odsetkami ustawowymi od 22.08.2015 r. odszkodowania z tytułu uszkodzenia w kolizji pojazdu powoda, ubezpieczonego w ramach AC u pozwanego.

Pozwany (...) (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując, że doszło do zdarzenia, skutkującego jego odpowiedzialnością, a także negując wysokość odszkodowania. Uważał bowiem, że zgodnie z o.w.u. w przypadku szkody całkowitej - wartość pozostałości podlega obliczeniu na podstawie systemów eksperckich. Podważał także datę wymagalności roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

22.07.2015 r. powód zgłosił pozwanemu, że doszło do zdarzenia drogowego i w jego wyniku doszło do uszkodzenia pojazdu C. nr rej. (...), co do którego strony łączyła umowa AC, uzupełniona ogólnymi warunkami ubezpieczenia (o.w.u. przyjęte uchwałą zarządu pozwanego nr (...)).

bezsporne /o.w.u. k. 10-31, wydruk zgłoszenia szkody – k. 31-36/

Umowa ta została zawarta w wariancie serwisowym ze stalą wartością rynkową pojazdu określoną na 144 500,00 zł.

fakt przyznany /nadto wydruk polisy k. 8-9/

Powód zgłosił, że przed skrzyżowaniem drogi krajowej nr (...) S.S. i drogi na S., gdy jechał w kolumnie pojazdów, nie zachował bezpiecznej odległości od jadącego przed nim pojazdu ciężarowego i gdy ten zahamował przed skrzyżowaniem, powód zagapił się i nie zauważył tego i wjechał w tył pojazdu.

dowód: wydruk zgłoszenia szkody – k. 34

Powód później także potwierdził przytoczone okoliczności. Dodał, że w samochodzie ciężarowym była stłuczona tylko lampa, więc by nie tracić zniżek z OC, zapłacił za to uszkodzenie. Następnie skorzystał z propozycji jednej z osób, która pomagała zepchnąć jego uszkodzony pojazd na pobocze, by samochód został zholowany na parking w S. W czasie wyjaśnień z ubezpieczycielem zgłosił, że chciałby, by pomógł mu w sprzedaży pozostałości. Nie uszczegółowił jednak okoliczności zdarzenia w sposób oczekiwany przez pozwanego, uzasadniając, że nie pamięta szczegółów.

dowód: protokół rozpytania – k. 37-38, zeznania K. K. – k. 125v-127, 128 v, zeznania powoda – k. 127-128v

Pozwany dodatkowo weryfikował tę szkodę wobec informacji, że powód oraz jego szwagier i teść mieli kilka zdarzeń drogowych, z których wypłacano wysokie odszkodowania. Pozwany nie przeprowadzał czynności z udziałem powoda w miejscu zdarzenia.

dowód: zeznania K. K. – k. 125v-127, 128 v, zeznania powoda – k. 127-128v

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany zakwalifikował szkodę jako całkowitą. Przy wartości pojazdu sprzed szkody 144 500,00 zł, ustalił wartość pozostałości na 47 000,00 zł i określił wysokość odszkodowania na 97 500,00 zł. Odmówił jednak wypłaty, wskazując, że wobec braku danych uczestnika kolizji i § 9 ust. 3 o.w.u. nie zostało potwierdzone, że doszło do uszkodzenia w okolicznościach podanych przez powoda.

fakty przyznane (nadto dokumentacja z likwidacji szkody k. 39-55, 88-89/

Powód na aukcji internetowej uzyskał ofertę zakupu pozostałości za 21 150,00 zł.

dowód : wydruk z portalu - k. 56-62

Uszkodzenia w samochodzie powoda ustalone w toku postępowania likwidacyjnego korelują z informacjami podanymi przez powoda o okoliczności ich powstania.

Wartość pozostałości określona poprzez ofertę z aukcji internetowej umożliwia miarodajnie określić rzeczywistą wartość rynkową.

dowód: opinie biegłych – k. 113-119, k. 134, 161-162, 182-183, 205, 222-

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Nie budziło wątpliwości, że strony łączyła umowa ubezpieczenia autocasco (art. 805 kc), zgodnie z którą powód miał otrzymać od pozwanego odszkodowanie w przypadku uszkodzenia pojazdu np. w kolizji. Umowę tę dookreślały ogólne warunki umowy (art. 384 kc).

Spór stron oparty był na rozbieżnościach wykładni o.w.u. co do podstawy odmowy wypłaty odszkodowania ze względu niedostateczną szczegółowość relacji powoda o okolicznościach powstania szkody oraz wycenie pozostałości jako drugiego - obok wartości pojazdu - ustalonego w umowie czynnika, mającego wpływ na wysokość odszkodowania.

Weryfikacja materiału przez biegłych, na podstawie którego pozwany ubezpieczyciel dokonywał oceny zasadności roszczenia powoda, uzupełniona zeznaniami powoda i osoby zatrudnionej przez pozwanego, która podejmowała niektóre czynności w zakresie likwidacji, podważała argumentację pozwanego, że mógł odmówić wypłaty odszkodowania, w tym z powołaniem się na § 9 ust. 3 o.w.u., czyli w konsekwencji - na brak potwierdzenia faktów skutkujących odpowiedzialnością ubezpieczyciela (§ 1 ust. 12, § 3 ust.1 i 2, §1 ust. 21 o.w.u.). Mimo, że niewątpliwie pozwany jest ekspertem w tym zakresie - nie doprowadził do podważenia opinii biegłych, a miał ku temu dogodniejsze warunki, gdyż ocenę przeprowadzał bezpośrednio po zdarzeniu. Dlatego sąd nie miał podstaw do negowania wiarygodności zeznań powoda (czyli informacji o przebiegu zdarzenia). Brak oczekiwanego przez pozwanego uszczegółowienia relacji czy podejrzenie związane z wiedzą o innych szkodach (związanych z powodem), automatycznie nie umożliwia sądowi zanegowanie faktu, którego biegli nie wykluczają. Natomiast wskazane przez pozwanego wątpliwości nie dotyczyły bezpośrednio samego zdarzenia, gdyż tylko poprzez analizę prawdopodobieństwa zaistnienia kolizji w podanych w sprawie warunkach, można było dążyć do innych ustaleń niż poczynione na podstawie przeprowadzonego dowodu z opinii biegłego.

W ocenie sądu opinie biegłych sporządzone w niniejszej sprawie są dowodami wiarygodnymi, gdyż wzajemnie potwierdzały się i uzupełniały, a także zawierały rzeczowy wywód, który nie budził wątpliwości co do swej logiki. A przy tym strony ostatecznie nie zgłosiły co do nich zarzutów, które je podważały. Na marginesie zauważyć należy, że opinie częściowo zostały wykonane wariantowo, gdyż biegli starali się odnieść do wyliczeń na podstawie różnych założeń przedstawianych przez strony, a ostateczna decyzja należała do sądu, który rozstrzygał o całości sporu, z wykorzystaniem pozyskanych w ten sposób wiadomości specjalnych.

Opinie biegłych dodatkowo potwierdziły jednak wnioski z lektury o.w.u., że pozwany powinien wykonać umowę, wypłacając dochodzoną kwotę, gdyż wartość pozostałości określona poprzez wynik aukcji internetowej najbardziej odpowiada ich wartości rynkowej ( a więc realizuje założenia umowy, by ubezpieczony uzyskał rekompensatę rzeczywistej szkody, zwłaszcza że nie wybrał wariantu ubezpieczenia umożliwiającego odstępstwa za zapłatą niższej składki). Wobec § 8 ust. 2 w zw. z § 10 ust. 2 pkt. 2 w zw. z § 1 ust. 20 o.w.u. należało stwierdzić, że odszkodowanie należne jest w wysokości rynkowej ( w zwykłym rozumieniu tego pojęcia). Podzielić bowiem należy stanowisko powoda, że pozostawienie wyborowi ubezpieczyciela wyliczenia wartości pozostałości w wariancie uznanym za korzystniejszy dla niego byłoby wykładnią zapisu § 1 ust. 20 o.w.u. sprzeczną z art. 385 § 2 kc. Dlatego wobec treści tego postanowienia zbędne jest analizowanie go jako abuzywnego i w ten sposób dojście do wniosku, że zgodnie z treścią umowy stron, w tym innymi jej postanowieniami o wartości rynkowej jako podstawie rozliczeń, ubezpieczony nie jest zobligowany do akceptowania wyliczenia odbiegającego od wartości rynkowej. (...) eksperckie bowiem dążą do uzyskania efektu wyceny rynkowej, ale w opinii biegłego Ł. K. dokładnie zostało przedstawione jak w niniejszej sprawie uwypukla się problem szacunkowego charakteru obliczeń w takich systemach ze względu na nietypowość pojazdu (i braku dostatecznych danych rynkowych). Zbędne jest więc dalsze omawianie zarzutów powoda co do wyceny pozostałości z pierwszej wersji opinii tego biegłego, gdyż po jej uzupełnieniu i wobec dokonanej przez sąd oceny, dalsze badanie prawidłowości instrukcji stosowanej do szacowania – nic by nie wniosło.

Dodatkowo zauważyć można wobec argumentu pozwanego, że powód nie sprzedał pozostałości na aukcji, lecz naprawił samochód, że na kanwie utrwalonych poglądów co do ustalania wysokości szkody wobec art. 361 w zw. z 363 kc (zwł. w zakresie szkód komunikacyjnych, np. zob. wyrok z dnia 16 maja 2002 r. Sąd Najwyższy (...), który dotyczy OC, ale w oparciu o ww. przepisy kc) – do wyboru poszkodowanego należy jak zadysponuje swoim mieniem (a naprawa nie jest automatycznie tożsama ze zrealizowaniem naprawy szkody). Przede wszystkim jednak odszkodowanie należało określić zgodnie z umową stron.

Odsetki zasądzono na podstawie art. 481 ust. 1 i 2 kc w zw. z § 8 ust. 14 o.w.u., gdyż pozwany jako profesjonalista na swoje ryzyko podjął decyzję w wyniku postępowania likwidacyjnego, że nie wypłaci odszkodowania. Z niczego nie wynikało, że nie miał możności jej podjęcia w ogólnie przyjętym terminie na likwidację szkody, który także potwierdzony został w o.w.u. , czyli w ciągu 30 dni od jej zgłoszenia.

O kosztach postępowania sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z § 2 pkt. 6 rozporządzenia z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych …w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż 2 500 zł zaliczki wpłacone przez pozwanego na koszty opinii biegłego było niewystarczające na ogół wydatków.

Koszty poniesione przez powoda to : 6 168 zł opłata od pozwu, 5 400 zł koszty zastępstwa prawnego, 17 zł opłata od pełnomocnictwa.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Elżbieta Drozd
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Słupsku
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia () Hanna Kaflak-Januszko
Data wytworzenia informacji: