Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Małgorzata Banaś
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Małgorzata Bugiel

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2019 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa L. S.

przeciwko Gminie U.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej Gminy U. na rzecz powódki L. S. kwotę 23.200 zł (słownie: dwadzieścia trzy tysiące dwieście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 16 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powódki L. S. na rzecz pozwanej Gminy U. kwotę 2.773 zł (słownie: dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje ściągnąć od powódki L. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 4.677 zł (słownie: cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych;

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Gminy U. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 1.729 zł (słownie: jeden tysiąc siedemset dwadzieścia dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych;

6.  nie obciąża stron kosztami postępowania mediacyjnego.

Sygn. akt IC 147/17

UZASADNIENIE

Powódka L. S. w pozwie skierowanym do Sądu Okręgowego w Słupsku wniosła o zasądzenie od pozwanej Gminy U. kwoty 86.620 zł z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości będących jej własnością za okres od 18 kwietnia 2007r. do 16 maja 2016r. tj. działek o numerach (...) obręb O. z ustawowymi odsetkami od dnia złożenia niniejszego pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu zgłoszonego żądania wskazała, że jest właścicielem działek na których znajduje się park będący częścią zabytkowego zespołu parkowo-pałacowego w Objeździe. Umiejscowiona na terenie działki (...) studnia głębinowa oraz przebiegające przez wymienione działki sieci wodociągowe i kanalizacyjne stanowiły dla powódki duże utrudnienie i ograniczenie z możliwości swobodnego korzystania z nieruchomości. Umieszczenie i korzystanie przez pozwaną ze studni głębinowej oraz sieci wodociągowych i kanalizacyjnych na działkach (...) tj. terenie parku nie zostało nigdy prawnie uregulowane.

Pozwana Gmina U. wniosła o oddalenie powództwa wskazując że nie kwestionuje żądania pozwu co do zasady, jednakże kwestionuje wysokość żądanego przez powódkę odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości, ponad kwotę ustaloną przez rzeczoznawcę majątkowego R. K. w sporządzonym przez niego operacie szacunkowym.

Obie strony wnosiły o zasądzenie od strony przeciwnej na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powódka jest właścicielem działek o numerach (...) obręb O. dla których prowadzone są Księgi Wieczyste o numerach (...), (...), (...), oraz (...) przez Sąd Rejonowy w Słupsku VII Wydział Ksiąg Wieczystych. Na działkach tych znajduje się park będący częścią zabytkowego zespołu parkowo-pałacowego w Objeździe gmina U., który decyzją Państwowej Służby Ochrony Zabytków Oddział w S. z dnia 19 listopada 1997 r. wpisany został na listę zabytków pod numerem (...). W roku 2014r. zmieniono numerację listy zabytków i obecnie zespól parkowo pałacowy prowadzony jest w ewidencji za numerem (...).

dowód: odpisy z Księgi Wieczystej k. 13-26, decyzja Państwowej Służby Ochrony Zabytków Oddział w S. k. 27-31.

W latach 70 XX wieku na terenie działek (...) wybudowana została studnia głębinowa oraz sieć wodociągowa i kanalizacyjna w celu zaopatrzenia wsi w wodę, oraz odprowadzenia ścieków z umieszczonej na sąsiedniej działce stacji hydroforowej. Pozwana Gminy U. przejęła wodociąg położony w miejscowości O. od Państwowego Gospodarstwa Rolnego O. w Likwidacji z jednoczesnym przekazaniem Wojewódzkiemu Zakładowi Usług (...) do eksploatacji z dniem 1 grudnia 1991r. Umieszczenie i korzystanie przez pozwaną ze studni głębinowej oraz sieci wodociągowych i kanalizacyjnych na działkach (...) tj. terenie parku nie zostało nigdy prawnie uregulowane.

bezsporne

Umiejscowiona na terenie działki (...) studnia głębinowa oraz przebiegające przez wyżej wymienione działki sieci wodociągowe i kanalizacyjne stanowiły dla powódki duże utrudnienie i ograniczenie z możliwości swobodnego korzystania z nieruchomości. Powódka wielokrotnie poczynając od 1999 roku wzywała pozwaną do usunięcia sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, oraz uregulowania, na drodze pozasądowej, stanu prawnego korzystania przez pozwaną z własności powódki.

dowód; pismo powódki do Zakładu Usług (...) w S. z dnia 26.07.1999 r. k. 43, pismo pozwanej do powódki z dnia 23 sierpnia 1999r. k. 44, pismo pozwanej do powódki z dnia 18.11.1999r. k. 46, pismo powódki do pozwanej z dnia 20.02.2000r. k.47, - pismo powódki do pozwanej z dnia 7.11.2011r. k. 48, pismo nr (...) do pozwanej z dnia 17.11.2011r. k. 49, pismo pozwanej do (...) z dnia 9.12.2011r. k. 50.

W roku 2012 wybudowane zostały nowe sieci wodociągowe i kanalizacyjne, ale wbrew wcześniejszym zapewnieniom nie zlikwidowano starych odcinków sieci przebiegających przez teren parku, przyłączono je do nowych sieci ułożonych poza granicami parku. W ten sposób starym odcinkiem sieci wodociągowej przebiegającym przez teren parku transportowana była cała woda pozyskiwana w studniach głębinowych na sąsiadującym z parkiem ujęciu wody i zaopatrująca w wodę okoliczne wsie. Powódka wielokrotnie wzywała pozwanego – Urząd Gminy w U. – do uregulowania prawnego istniejącego stanu rzeczy. W tym celu, powódka pismem z dnia 23 lipca 2013r. wezwała pozwaną do ustanowienia służebności przesyłu za wynagrodzeniem oraz przedstawienia propozycji uregulowania sprawy bezumownego korzystania z nieruchomości będących własnością powódki. W piśmie powódka wskazała, iż pozwana korzysta z nieruchomości w sposób bezumowny od 1995r. tj. od dnia zakupu nieruchomości przez powódkę.

dowód; pismo powódki do pozwanej z dnia 23 lipca 2013r. k. 53.

Pozwana zleciła sporządzenie operatu szacunkowego uprawnionemu rzeczoznawcy majątkowemu R. K. w przedmiocie wyceny nieruchomości i określenia wysokości odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości, jak również wartości służebności przesyłu. Wartość służebności przesyłu określona została na kwotę 8.542 zł, a wysokość odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości na kwotę 2.387 zł.

dowód; Operat szacunkowy z dnia 19.12.2013.r rzeczoznawcy majątkowego R. K. k. 62-96.

Po zapoznaniu się z opracowanym w grudniu 2013r. przez rzeczoznawcę majątkowego operatem szacunkowym wyceny nieruchomości i określenia wysokości odszkodowania za bezumowne korzystanie z niej, jak również wartości służebności przesyłu, powódka w piśmie z dnia 13 października 2014r. odrzuciła propozycję pozwanej i wniosła liczne zastrzeżenia do przedstawionego operatu. Jednocześnie już pismem z dnia 18 lutego 2014r. powódka wezwała pozwaną do usunięcia wszelkich urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych z terenu powódki oraz przywrócenia terenu do stanu pierwotnego do dnia 30 maja 2014r. pod rygorem przedsięwzięcia przez powódkę działań zastępczych – rozbiórki rzeczonych urządzeń – na koszt pozwanej.

dowód; wezwanie powódki do pozwanej z dnia 18 lutego 2014 r. k. 58, pismo powódki do pozwanej z dnia 13 października 2014r. k. 97.

Brak zadawalającej reakcji pozwanej na te wezwania spowodował, wystąpienie przez powódkę w dniu 15 grudnia 2014r. na drogę sądową z żądaniem nakazanie pozwanej przywrócenia stanu zgodnego z prawem i zakazanie dalszych naruszeń prawa własności gruntu działek nr (...) obręb O., położonych w miejscowości O. nr (...), gmina U..

Na podstawie ugody sądowej zawartej w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w Słupsku w dniu 16 maja 2016r. pozwana Gmina U. zobowiązała się do dnia 31 sierpnia 2016 roku wyłączyć z eksploatacji odcinek sieci wod-kan z nieruchomości powódki L. S. to jest z działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) położonej w Objeździe, dla której Sąd Rejonowy w Słupsku prowadzi Księgę Wieczystą numer (...) oraz z działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) położonej w O., dla której Sąd Rejonowy w Słupsku prowadzi Księgę Wieczysta numer (...), do dnia 31 sierpnia 2016 roku, na własny koszt wykonać przyłącze wodociągowe do nieruchomości powódki L. S. budynku posadowionego na działce numer (...) położonej w Objeździe, do dnia 30 września 2016 roku usunąć studzienki kanalizacyjne i hydrant naziemny położone na działkach (...), zasypać wykopy pozostałe po usunięciu wyżej wymienionych studzienek hydrantu. Powódka L. S. wyraziła zgodę na pozostawienie w gruncie na działkach oznaczonych numerami (...) sieci wodociągowo-kanalizacyjnej dotychczas istniejącej pod warunkiem wyłączenia jej z eksploatacji i oznaczeniu jej na mapach jako nieczynnej. Każda ze stron zobowiązała się że nie będzie z tego tytułu zgłaszała żadnych roszczeń. Ostatecznie prace te, za wyjątkiem naniesienia zmian w zasobach geodezyjnych, zostały zakończone w dniu 9 stycznia 2017r.

dowód; dokumenty w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Słupsku IX Wydziału Cywilnego sygn. akt (...)– bezsporne.

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu w przeważającej mierze nie był między stronami sporny. Nie była w niniejszej sprawie wątpliwa, ani kwestionowana okoliczność, że powódka jest właścicielem działek o numerach (...) obręb O.. Pozwana przyznawała również fakt, że korzystała z przedmiotowej nieruchomości, oraz że nie uiszczała z tego tytułu powódce żadnych należności. Nie było również spornym, że korzystanie to miało charakter bezumowny, albowiem umieszczenie i korzystanie przez pozwaną ze studni głębinowej, oraz sieci wodociągowych i kanalizacyjnych na działkach (...) tj. terenie parku nie zostało nigdy prawnie uregulowane.

Strony różniły się natomiast co do wysokości żądania wynagrodzenia, jakie za korzystanie z przedmiotowej nieruchomości powinno być przez pozwaną Gminę U. uiszczone.

Powódka wywodziła swe roszczenie z prawa własności wskazując, że w okresie objętym sporem, pozwana zajmowała nieruchomość bez tytułu prawnego. Ocena prawna tak sformułowanego żądania oraz podstawy faktycznej przytoczonej dla jego uzasadnienia, jak i ustalonej prze Sąd, winna być dokonana w oparciu o treść art. 224 oraz 225 Kodeksu cywilnego, które regulują stosunki bezumowne w sytuacji, w której rzecz znalazła się w jakikolwiek sposób w samoistnym posiadaniu niewłaściciela.

Podstawą żądania przez właściciela zapłaty za korzystanie z nieruchomości są przepisy o ochronie własności. Z treści wskazanych przepisów wynika, iż samoistny posiadacz w złej wierze jest zobowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy, przy czym wyłącznym źródłem i jedyną przyczyną roszczeń właściciela jest samoistne posiadanie albowiem wynikają one z bezumownego korzystania z rzeczy przez posiadacza.

Posiadaczem w złej wierze jest natomiast ten, kto wie albo wiedzieć powinien na podstawie towarzyszących okoliczności, że nie przysługuje mu prawo własności. Pogląd taki potwierdził również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 lipca 2004 roku, wydanym sprawie o sygn. akt (...), stwierdzając, iż istnienie dobrej lub złej wiary zależy od stanu świadomości posiadacza w konkretnym stanie faktycznym. W złej wierze jest taki posiadacz, który zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest właścicielem posiadanej rzeczy, ale także i ten, kto na podstawie towarzyszących okoliczności powinien przypuszczać, że posiadana przezeń rzecz stanowi własność innej osoby. W sprawie będącej przedmiotem oceny Sądu, fakt świadomości pozwanej co do tego, iż korzysta z posadowionej na nieruchomości powódki – działki nr (...) w obrębie O. sieci wodociągowej nie będąc jej właścicielem i nie mając ku temu tytułu prawnego nie budził wątpliwości. W związku z tym, na pozwanej ciąży obowiązek uiszczenia powódce stosownego wynagrodzenia za korzystanie z niej, wynikający wprost z regulacji prawnej zawartej w przepisie art. 225 k.c.

Wskazać należy, iż artykuły 224 i 225 Kodeksu cywilnego posługują się pojęciem wynagrodzenia a nie odszkodowania. Przy czym utrwalone jest już w doktrynie i orzecznictwie trafne stanowisko, iż przepisy te w zakresie wymienionych w nich roszczeń wyłączają inne podstawy odpowiedzialności posiadacza wobec właściciela (vide S. Rudnicki w: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Warszawa 2006, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, wydanie VII; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 200 roku, sygn. akt (...)). Oznacza to, że zarówno powstanie roszczenia o wynagrodzenie za korzystnie z rzeczy jak i wysokość wynagrodzenia nie zależy od tego, czy właściciel w rzeczywistości poniósł jakiś uszczerbek, a posiadacz uzyskał jakąś korzyść (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 2004 roku, sygn. akt (...)). Tak więc, w świetle przepisów kodeksu cywilnego, przysługujące właścicielowi wynagrodzenie za bezumowne korzystanie nie jest i nie może być odszkodowaniem z tytułu pozbawienia posiadania rzeczy. Wiąże się ono bowiem z faktem wykonywania posiadania samoistnego (art. 225 k.c.), a nie wyrządzenia szkody w jakiejkolwiek postaci i jest ono należne bez względu na uszczerbek majątkowy jaki poniósł lub mógłby ponieść właściciel pozbawiony możliwości korzystania z rzeczy. Wynagrodzenie to stanowi zapłatę za korzystanie z rzeczy właściciela, którą posiadacz musiałby jemu uiścić, gdyby jego posiadanie oparte było na istniejącej podstawie prawnej. Innymi słowy, jest więc tym co uzyskałby właściciel (powódka), gdyby rzecz oddał w odpłatne korzystanie na podstawie ważnego stosunku prawnego.

Oceniając zasadność żądania powódki w zakresie wysokości wynagrodzenia za korzystanie z przedmiotowych działek wskazać należy, iż zasługiwało ono na uwzględnienie, ale nie w wysokości określonej w pozwie.

Właściwym kryterium ustalenia wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości powinna być kwota, którą posiadacz musiałby zapłacić właścicielowi gdyby jego posiadanie opierało się na prawie. Oznacza to, że za korzystanie z rzeczy należy się właścicielowi wynagrodzenie w takiej wysokości, w jakiej – w danych okolicznościach – mógłby je uzyskać, gdyby rzecz wynajął lub wydzierżawił czy oddał w odpłatne używanie na podstawie innego stosunku prawnego (por. orz. SA w G. z dnia 15 grudnia 2006r., sygn. (...)). Najbardziej miarodajnym są stawki przeciętnego czynszu najmu w danej okolicy, uwzględniając położenie nieruchomości, jej przeznaczenie, wielkość, sposób wykorzystania itp. Za takim poglądem, odnośnie podstawy obliczenia wysokości wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy, opowiedział się również Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach z dnia 23 maja 1975 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt(...)oraz z dnia 15 września 2005 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt (...)

W tym miejscu warto jeszcze przywołać stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 7 kwietnia 2000 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt(...), w którym Sąd Najwyższy wypowiedział się zarówno co do zasady, jak i co do wysokości wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości. W powołanym orzeczeniu wyrażono pogląd, iż o wysokości należnego wynagrodzenia decydują stawki rynkowe za korzystanie z danego rodzaju rzeczy w miejscowych stosunkach. Zważyć przy tym należy, że wynagrodzenie o obejmuje cały okres, przez który posiadacz korzystał z rzeczy i nie stanowi świadczenia okresowego ponieważ okresowej płatności nie przewiduje ani umowa ani przepis ustawy (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 maja 1975 roku, sygn. akt (...), LEX nr(...)) .

Przy ustalaniu w niniejszej sprawie wysokości wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości powódki przez pozwaną w okresie od 18 kwietnia 2007 roku do dnia 16 maja 2016 roku Sąd oparł się na opinii biegłej sądowej z dziedziny budownictwa i szacowania nieruchomościami A. D.. W treści opinii biegła wskazała, że w okresie obejmującym bezumowne korzystanie, działki gruntu nr (...) znajdują się na obszarze na którym do 1.01.2004 roku obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy U., dla terenu całej gminy, który ze wskazanym dniem przestał obowiązywać. Po utracie przez niego ważności dokumentem obowiązującym było studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego o tożsamym przeznaczeniu i od tamtej pory gmina ma obowiązujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Wyceniana nieruchomość położona jest w centrum wsi – miejscowości O., ok. 6 km od miejscowości R. oraz około 12 km od nadmorskiej U., bezpośrednio przy gminnej, asfaltowej drodze, w sąsiedztwie z działkami siedliskowymi zabudowanymi i niezabudowanymi działkami gruntu. Dla potrzeb wyceny zbadany został rynek nieruchomości gruntowych niezabudowanych działek gruntu, teren gminy U., miejscowości o podobnym charakterze do Objazdy, ceny transakcyjne od 1.01.2006r. do dnia wyceny. Jak wynika z opinii, z uwagi na fakt, że przedmiotowe działki gruntu zostały zajęte pod urządzenia infrastruktury wodociągowej, wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości powinno być określone na podstawie czynszów dzierżawnych gruntów przeznaczonych pod tego rodzaju przeznaczenie, notowań takich czynszów w sposób pośredni jako suma zwaloryzowanych, ułamkowych wartości zajętego gruntu, określonych na podstawie wartości gruntu nieobciążonego w analizowanym okresie czasu.

Uwzględniający powierzchnię bezumownie użytkowaną wyznaczoną na długości sieci wodociągowej ze strefą po 1,5 metra od osi urządzenia przesyłowego (łącznie obszar o powierzchni 980,04 m ²), wynagrodzenie za cały okres bezumownego korzystania od dnia 18 kwietnia 2007r. do 16 maja 2016 roku wynosi 22.153,56 zł ( WARIANT I).

Uwzględniając powierzchnię bezumownie zajętą wyznaczoną na długości sieci wodociągowej ze strefą po 1,5 od osi urządzenia przesyłowego uwzględniając faktyczne uciążliwości posadowienia urządzeń i wykorzystania gruntu (łącznie obszar o powierzchni 1025,50 m ²), wynagrodzenie za cały okres bezumownego korzystania wynosi 23.181,21 zł ( WARIANT) II.

W/w wynagrodzenie zostało określone na podstawie wartości gruntu uzyskanego z obliczeń dzięki wykorzystaniu podejścia porównawczego i dlatego jest wartością rynkową. Stanowi ono szacunkową kwotę, jaką w dniu wyceny można uzyskać za nieruchomość w transakcji sprzedaży zawieranej na warunkach rynkowych pomiędzy kupującym a sprzedającym, przy przyjęciu założeń określonych w art. 151. ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Sąd podzielił argumentacje biegłej co do przyjęcia powierzchni faktycznie wyłączonej z możliwości korzystania przez jej właściciela dodatkowo biorąc pod uwagę faktyczny przebieg i usytuowanie urządzeń wodociągowych na działkach gruntu i wykorzystując szerokość 1,5 m od osi tych sieci. Z tych względów przedmiotem zasądzenia była ostatecznie kwota 23.200 zł.

W ocenie Sądu sporządzone przez biegłą opinie były wyczerpujące, fachowe i logiczne, a w konsekwencji nie budzące wątpliwości i w pełni zasługujące na wiarę. Przedstawione przez biegłą określenie sposobu wyceny, podejście, metoda i technika wyceny oraz procedura szacowania są w ocenie Sądu rzetelne, wyczerpujące, spójne, a nadto pozostające w zgodzie z wymogiem, by wynagrodzenie ustalane było według cen rynkowych przy uwzględnieniu położenia lokalu, jego przeznaczenia, wielkości, sposobu wykorzystywania, warunków miejscowych.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń tak powódki jak pozwanej do opinii bowiem stanowiły one w istocie polemikę ze stanowiskiem biegłej, nie popartą merytorycznymi argumentami. W odpowiedzi na zarzuty biegła przekonująco wyjaśniła, że sposób oraz procedura wyceny jest uzależniona od celu do jakiego sporządza się opinię. To on determinuje sposób postępowania przy dokonywaniu czynności szacowania.

W ocenie Sądu, wszystkie sformułowane przez strony zarzuty oraz wątpliwości zostały przez biegłą odparte i wyjaśnione w sposób wyczerpujący, fachowy, bezstronny i logiczny, a w konsekwencji nie budziły wątpliwości Sądu, stanowiąc podstawę rozstrzygnięcia w zakresie należnego powódce wynagrodzenia za korzystanie z jej nieruchomości przez pozwaną.

Opinia biegłego podlega , tak jak i inne dowody ocenie według art.233 §1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej ( wiadomości specjalne ). Nie podlega ona zatem weryfikacji jak dowód na stwierdzenie faktów na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Zgodnie z art..233 §2 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego.

Zagadnienie czy Sąd powinien powoływać innych biegłych i wzbogacać materiał dowodowy o kolejne opinie , zostało wyjaśnione w wyroku SN z dnia 15.02.1974r., (...)( nie publ.), zgodnie z którym do dowodu z opinii biegłego nie mogą mieć zastosowania wszystkie zasady prowadzenia dowodów, a w szczególności art.217§1 k.p.c.

Jeżeli więc sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, to nie ma potrzeby żądania ponowienia lub uzupełnienia tego dowodu. Powołanie kolejnego biegłego jest uzasadnione wówczas tylko, gdy sporządzona przez dotychczasowego biegłego opinia jest niepełna, niezrozumiała, i nie udziela odpowiedzi na postawione w zleceniu pytanie. Jak podniesiono już we wcześniejszych uwagach, w przedmiotowej sprawie żadna z

Z mocy art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z art. 455 k.c. wynika natomiast, że jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Mając na uwadze, że zobowiązanie z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy jest zobowiązaniem bezterminowym, winno być ono spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika (pozwaną) przez wierzyciela (powódkę) do wykonania.

Powódka jako datę od której żądała odsetek wskazała 16 maja 2016r. w której doszło do spisania pomiędzy stronami ugody regulującej na przyszłość sporne kwestie dotyczące sieci wodociągowej i kanalizacyjnej na nieruchomości powódki.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone ( pkt 2 orzeczenia).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i art. 100 k.p.c., mając na uwadze zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów oraz zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Z kwoty ostatecznie żądanej przez powódkę uznana została kwota stanowiąca blisko 27 % wartości przedmiotu sporu. Łącznie koszty procesu stron wyniosły 9.731 zł z czego po stronie powódki 4.331 zł (opłata od pozwu), a po stronie pozwanej 5400 zł (wynagrodzenie pełnomocnika zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku Dz.U. 2016r., poz. 1667).

Zgodnie z zasadą stosunkowego rozliczenia kosztów procesu, strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegra sprawę, czyli powódka 73% a pozwana 27%. Wobec powyższego Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 2.773 zł, o czym orzeczono w pkt 3 wyroku.

Nieuiszczonymi kosztami sądowymi poniesionymi przez Skarb Państwa w toku postepowaniami na które składały się tylko koszty opinii biegłej w łącznej wysokości 6.405,76 zł Sąd, obciążył strony odpowiednio do wysokości przegranej ustalonej jak wyżej, odpowiednio powódkę kwotą 4.677 zł (73% z 6.405,76 zł), o czym orzeczono w pkt 4 wyroku, a pozwaną kwotą 1.729 zł (27% z 6.405,76 zł), o czym orzeczono w pkt 5 wyroku.

Na oryginale właściwy podpis.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce sporządzenie uzasadnienia;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powódce zgodnie z wnioskiem jak na k. 369 akt na adres jak poprzednio ( k. 365);

3.  akta z wpływem lub za 21 dni.

S., dnia 28 sierpnia 2019 roku Sędzia