Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Jadwiga Miklińska

Sędziowie: SO Dariusz Dumanowski

SO Robert Rzeczkowski

Protokolant sekr.sądowy Izabela Kowalik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Ireny Wojcieszak

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 roku

sprawy D. K.

oskarżonego o czyny z art. 275 § 1 k.k. i inne

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku

z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie II K 501/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę D. K. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Słupsku do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

D. K. został oskarżony o to, że:

1.  W nieustalonym okresie czasu, w sierpniu 2014 roku
w S. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia
z wnętrza niezabezpieczonego samochodu osobowego marki O. (...), dowodu osobistego na dane osobowe W. K. oraz działając na szkodę W. K.

tj. o czyn z art. 275 § 1 k.k.

2.  W sierpniu 2014 roku, w miejscowości K., powiat (...), w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach z dnia 01.09.2014 roku oraz umowy o pracę z dnia 06.11.2013 roku

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

3.  W okresie od 5 września 2014 roku do dnia 6 września 2014 roku
w miejscowości Ł., ul. (...), dokonał kradzieży 200 metrów przewodów do instalacji elektrycznej od samochodu, siedmiożyłowego o oznaczeniu 7 x 1,5 mm o łącznej wartości 600,00 złotych na szkodę małżonków A. S. i P. S.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

4.  W okresie od dnia 1 września 2014 roku do dnia 24 września 2014 roku w miejscowości Ł., ul. (...), poprzez podważenie zabezpieczenia okiennego, dokonał włamania do pomieszczenia gospodarczego, a następnie z jego wnętrza dokonał kradzieży mienia w postaci kosiarki do trawy marki H., wykaszarki do trawy marki H., piły spalinowej marki S., wieży wraz z głośnikami i subbuferem marki P., kuchenki mikrofalowej, jednego obrazu płóciennego z namalowanym farbą olejną pejzażem w drewnianej ramie, metalowego świecznika, plecaka o nieustalonej marce, telefonu marki N., dwóch atrap broni wykonanych z drewna, torebki damskiej skórzanej marki (...), szachów ze szkła, metalowego stojaka z ruchomą podstawą, do wina, lampy naftowej bez klosza, rakiety do gry
w tenisa ziemnego o nazwie (...), 7 sztuk kiji do golfa marki (...), mosiężnego stojącego wieszaka na ubrania, dzwonka mosiężnego z aniołem, latarni metalowej, butelek ozdobnych, dwóch pokryw do beczek ze styropianu, starego kranu zabytkowego
z słuchawką prysznicową, barometru, dwóch toreb damskich
w postaci lakierowanej torby w kolorze czarnym i torby w kolorze beżowym marki G. (...), kozaków damskich za kolano
z tworzywa skóropodobnego, drewnianej rzeźby B., posągu B., akcesorii do kominka, to jest mienia o łącznej wartości 6.600,00 złotych, działając na szkodę K. P.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

5.  W nocy z 3 na 4 października 2014 roku w U., na ulicy (...), na terenie Obiektu Noclegowego (...) zabrał w celu przywłaszczenia z pokoju recepcji pieniądze w kwocie 980,00 złotych czym działał na szkodę S. S.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

6.  W dniu 10 października 2014 roku w miejscowości (...), poprzez wyłamanie, w nieustalony sposób w uchylonym oknie zawiasu, dokonał włamania do domku jednorodzinnego,
a następnie z jego wnętrza dokonał kradzieży mienia w postaci aparatu cyfrowego marki F. (...) o numerze seryjnym
(...) wraz z adapterem MicroSD marki (...) oraz kartą pamięci M. (...) o pojemności 2 GB, opakowaniem i instrukcją obsługi, notebooka marki G. model (...) o numerze seryjnym (...) wraz z zasilaczem
o numerze seryjnym (...), trzech zegarków z napisem (...) w kolorze białym, czarnym i żółtym, męskiego zegarka
z napisem (...) z białą tarczą i paskiem skóropodobnym
w kolorze czarnym, męskiego zegarka z napisem L. A.
z srebrną bransoletą, dwóch złotych pierścionków, złotego łańcuszka na nogę, dwóch złotych łańcuszków, przy czym jeden
z zawieszką, zawieszki złotej z cyrkonami przedstawiającej znak
z zodiaku, pary złotych kolczyków w formie delfinów, pary złotych kolczyków w kształcie małych kółek, złotego pierścionka, kompletu biżuterii srebrnej składający się z pierścionka i kolczyków, dwóch srebrnych bransoletek, dwóch srebrnych obrączek ślubnych oraz innej srebrnej biżuterii w nieustalonej dokładnie ilości o łącznej wartości 3.000,00 złotych, biżuterii sztucznej w postaci różnego rodzaju korali i bransoletek o łącznej wartości 700,00 złotych, telefonu komórkowego marki N. model C3 o nr (...) wraz z baterią oraz opakowaniem, telefonu komórkowego marki N. model N9 o nr (...) wraz z ładowarką oraz słuchawkami, pieniędzy w postaci 18 dolarów amerykańskich USD (58,14 złotych), to jest mienia
o łącznej wartości 9.568.14 złotych, działając na szkodę małżonków B. i J. P.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 5 listopada 2015 roku, sygn. akt II K 501/15 uznano oskarżonego za winnego:

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 1 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 275 § 1 k.k. skazano go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 2 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazano go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 3 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. skazano go na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 4 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazano go na karę roku pozbawienia wolności,

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 5 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. skazano go na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- popełnienia zarzuconego mu w pkt 6 części wstępnej czynu tj. występku
z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazano go na karę roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem przypisanym mu w pkt VI wyroku poprzez zapłatę na rzecz B. P. i J. P. kwoty 2.500 (dwa tysiące pięćset) złotych.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączono orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza mu łączną karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. zatrzymania
w dniu 04 października 2014 roku.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków i na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia go od opłaty obciążając nimi i wydatkami Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy
w S., który zaskarżył orzeczenia na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze zarzucając obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art. 91 § 1 k.k., polegającą na nie powołaniu tego przepisu jako podstawy prawnej wymiaru kary orzeczonej za czyny
z art. 278 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k. przypisane w wyroku oskarżonemu, podczas gdy z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wynika, że przestępstwa powyższe za które oskarżony został skazany zostały popełnione w ramach ciągu przestępstw i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie art. 919 § 1 k.k. przy podstawie prawnej wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego za czyny z art. 278 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. oraz utrzymanie w mocy wyroku w pozostałej części.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna i skutkować musiała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Zauważyć należy, że wada rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego polega nie tylko na tym na co wskazał oskarżyciel publiczny w apelacji, to jest nie tylko na braku art. 91 § 1 k.k.
w podstawie wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego za czyny
z artykułu 279 § 1 k.k. i 278 § 1 k.k. lecz wada rozstrzygnięcia wynika
z faktu, iż Sąd Rejonowy nie zastosował w ogóle do wymienionych
i przypisanych oskarżonemu przestępstw konstrukcji ciągu przestępstw
z art. 91 kodeksu karnego, która w niniejszej sprawie zachodzi i to dwukrotnie. Konsekwencją zaś ustalenia szczególnej odmiany realnego zbiegu przestępstw w postaci ciągu przestępstw jest konieczność przypisania działania w ciągu i wymierzenia kary nie za poszczególne przestępstwa tylko za ustalony ciąg przestępstw. Ciąg przestępstw jest instytucją prawa karnego materialnego w związku z tym Sąd, stwierdzając istnienie przesłanek
z artykułu 91 kodeksu karnego zobligowany był do zastosowania tej instytucji. Jak wynika z analizy zarzuconych oskarżonemu przestępstw oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem dwukrotnie znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i dwukrotnie znamiona przestępstw
z art. 278 § 1 k.k.. Fakt ten obligował Sąd Rejonowy do przyjęcia w tym zakresie dwóch ciągów przestępstw i wymierzenia za te ciągi przestępstw kar, a następnie połączenie kar wymierzonych za ciągi przestępstw z karami wymierzonymi za przestępstwa pozostałe objęty oskarżeniem w myśl zasad
z § 2 art. 91 k.k. W zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy zasad tych nie zastosował. Taka wada zaskarżonego rozstrzygnięcia nie pozwalała na jego konwalidację przed Sądem Odwoławczym prowadziła by bowiem do sytuacji wydania przez instancję odwoławczą orzeczenia całkowicie pierwszoinstancyjnego w zakresie kary, którą należy wymierzyć oskarżonemu za dwa ciągi przestępstw.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien wydać rozstrzygnięcie przestrzegając zarówno prawa materialnego w zakresie
art. 91 kodeksu karnego, jak i reguł przewidzianych w art. 343 k.p.k..